ဘ၀တုိတုိမွာ ဒုကၡရွည္ရွည္ေတြ ျငိမ္းေစမဲ့ တေန႕တာ

တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႕အိပ္ယာအထ မ်က္ႏွာသစ္တဲ့ေနရာနဲ႕ တည့္တည့္ေလာက္မွာ

အ၀တ္စေပၚမွာ ေသခ်ာေရးျပီး ဓါက္တုိင္ႏွစ္ခုမွာ ခ်ိတ္ထားတာေတြ႕တယ္။

ဘ၀တုိတုိမွာ...........တဲ့။

ကဗ်ာဆန္တဲ့ရပ္ကြက္ရဲ႕ စတုဒီသာေပါ့။

(6)ထပ္တုိက္ (10)လုံးေလာက္စုေဆာက္ျပီး အိပ္ယာလုိ႕ ေခတ္သစ္နံမည္တပ္ထားတဲ့
ရပ္ကြက္ကေလးတစ္ခုေပါ့။

ကၽြန္မက မနက္မုိးမလင္းခင္ထြက္သြား ညမုိးခ်ဳပ္ေမွာင္မွ ျပန္လာဆုိေတာ့
တုိက္မွဴးလုိ႕ ကၽြန္မဖာသာ နံမည္တပ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကုိဘဲ သိတယ္။

သိတာလဲ အေၾကာင္းရွိလုိ႕
တုိက္သာယာေၾကးတစ္လ(500)ေကာက္ဘုိ႕။ မီတာစာရြက္ေပးဘုိ႕။

ဒီမနက္ကၽြန္မအခန္းက မနက္စာစားဘုိ႕အထြက္မွာ တုိက္မွဴးက ေစာင့္ေနရွာတယ္။

စတုဒီသာအတြက္ အလွဴေငြေကာက္ခ်င္လုိ႕တဲ့။

ကၽြန္မလဲ ၀မ္းသာအားရနဲ႕ အလွဴထည့္လုိက္တာေပါ့။

ဘာေကၽြးမလဲလုိ႕ေမးမိေတာ့ ေငြေကာက္လုိ႕ရတဲ့ေပၚမူတည္တယ္တဲ့။

နည္းရင္ေတာ့ မုန္႕လက္ေဆာင္း ၊ မ်ားရင္ေတာ့ ေရႊရင္ေအး တဲ့။

ေအာ္ ရသေလာက္နဲ႕ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကတဲ့ လူမ်ိဳးေတြေလ။

ဘယ္ေလာက္မ်ားခ်စ္စရာေကာင္းပါသလဲ။

တုိက္တခုခ်င္းအလုိက္ေကၽြးတာဆုိေတာ့ အိုး အမ်ားၾကီးပါဘဲ။


အုန္းႏို႕ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံေၾကာ္၊ မုန္႕ဟင္းခါး၊ အေအး၊ မုန္႕မ်ိဳးစုံ၊
ေရႊရင္ေအး၊ ေရခဲမုန္႕ေတာင္ပါေသး။

စာတန္းထုိးထားသလုိေပါ့ တေန႕တာျငိမ္းေစတာေတာ့ အမွန္ပါ။

ေနာက္ရက္ေတြမွာေတာ့ အင္း.........ဒုကၡရွည္ရွည္ေတြထဲ....ဆက္ဦးေပါ့။

ဒီမနက္မွာေတာ့ ကၽြန္မညီမနဲ႕ေျပာျဖစ္တယ္။

တုိ႕လူမ်ိဳးက အစားေကာင္းတခုစားထားျပီးရင္ ေတာ္ေတာ္ၾကာခံတယ္လို႕

ျပန္ေျပာျပီးလဲ အရသာခံႏုိင္တယ္။

ေတာ္ေတာ္ေလးစိတ္ေက်နပ္ေရာင့္ရဲတတ္တဲ့လူမ်ိဳးမုိ႕။

ဘ၀တိုတိုေပမဲ့လဲ ...........တန္ပါတယ္။