casino

ကၽြန္မမိတ္ေဆြ စကာၤပူႏိုင္ငံသားခံထားတဲ့တစ္ေယာက္ကေျပာတယ္။

2010 ပထမ သုံးလပတ္မွာ GDP 13% တက္သြားတယ္တဲ့။
casino ဖြင့္လုိက္လုိ႕တဲ့။

ၾကည့္ပါဦး ကစားတဲ့ေနရာေလးတစ္ခုဖြင့္တာနဲ႕တုိင္းျပည္၀င္ေငြ
တက္သြားတယ္ဆုိေတာ့

စာရင္းကိုင္ကၽြန္မ casino ကုိ စိတ္၀င္စားတာ မဆန္းပါဘူးေနာ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြကုိ သြားရေအာင္လုိ႕ အေဖာ္စပ္ေတာ့
Citizen နဲ႕ PR ေတြက အတင္းျငင္းၾကတယ္။

ေနာက္မွသိရတာက Citizen ,PR ေတြဆုိ ၀င္ေၾကး S$ 100 ကုိး
Foreigner နဲ႕ အျခား pass ေတြ ကုိင္ထားတဲ့သူဆုိ Free တဲ့။

စလုံးမွာ free ရတာဆုိလုိ႕ ဒါဘဲရွိတာဆုိျပီး
သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ casino ကုိသြားခဲ့တယ္။

မသြားခင္ တစ္ေယာက္က သတင္းေပးေသးတယ္။

D 2 လုံး Free တဲ့
Drink နဲ႕ Dance ေပါ့။

မကတတ္ေပမဲ့ တုိ႕က ေသာက္တတ္ပါတယ္ေလဆုိျပီး
casino ရွိတဲ့ sentosa ဘက္ကူးခဲ့တာေပါ့။

ၾကားရက္မုိ႕ လူနည္းမယ္ထင္ထားတာ
အားပါးပါး ခန္းမေတြမွာ အျပည့္နီးပါးရွိေနတာေတြ႕ရတယ္။

ေလာင္းကစား၀ုိင္းေတြက အမ်ားၾကီးဘဲ
အရင္က ေဟာင္ေကာင္ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာေတြ႕ခဲ့ဘူးတဲ့အတုိင္း
ေကာေဇာေတြအျပည့္ခင္းထားျပီး ေအးျပီးေမႊးေနတဲ့ ခန္းမၾကီးေတြေပါ့။

ကၽြန္မက camera ထုတ္ရုိက္မယ္လုပ္ေတာ့ security တစ္ေယာက္ကတားတယ္။

ကၽြန္မက 21 ၊ပုိကာ ေလာက္သာသိတာကုိး။

မသိတဲ့ကစားနည္းေတြအမ်ားၾကီး

လူေတြလည္းအမ်ားၾကီး

ဒါေပမဲ့ အာရုံစူးစုိက္မွဳေတြနဲ႕
ခန္းမၾကီးက တိတ္ဆိတ္ေနတယ္။

S$ ေတြကေတာ့ ၀ို္င္းတုိင္းမွာ ေဖြးေနတာပါဘဲ။

ဒုိင္လုပ္တဲ့ လူေတြကလည္း ဆင္တူ၀တ္စုံေတြနဲ႕
လက္ကေလးေတြကလွမွ လွေပါ့။

အဲဒီလက္ကေလးေတြနဲ႕
ေလာဘတၾကီးေရာက္လာတဲ့လူေတြဆီက ေငြေတြကုိ
သိမ္းယူသြားၾကတာထင္ပါတယ္။

ကၽြန္မလား ေအးေနတဲ့ခန္းမၾကီးထဲမွာ ေမႊးတဲ့ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ျပီး

အဲဒီ၀ုိင္းေတြထဲက ျပန္ထြက္လာခဲ့တယ္။

ကမ္းေျခအလြဲ

ကၽြန္မက ကမ္းေျခေတြကုိ ခ်စ္တယ္။

အဲဒါကုိ သိတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြက မလုပ္ေတြကေနခြင့္ယူျပီး
ကမ္းေျခနဲ႕ကၽြန္းေတြကုိ လုိက္ပုိ႕ၾကတယ္။

East Coast ကုိ ပထမတစ္ေခါက္ ညဘက္ၾကီးေရာက္သြားခဲ့ဘူးတယ္။

ဒီတခါေတာ့ ညေနခင္းေလးသြားရေအာင္ဆုိျပီး
သူငယ္ခ်င္းတစ္သုိက္ Bedok MRT မွာ ညေန (4)နာရီခ်ိန္းၾကတယ္။

ျပီးေတာ့ Bedok Inter Change ထဲကေန Bus No.401 စီးျပီးသြားၾကမယ္ေပါ့။

မေတြ႕တာၾကာတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြ 401 ကားဂိတ္မွာ စကားေတြ အတင္းလုေျပာလုိက္ၾကတာ
နာရီ၀က္ေက်ာ္ၾကာသြားတယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ေပးတယ္။
ကားေတြ ျပတ္တယ္ေနာ္တဲ့။

စကားေတြ ဆက္ေဖာေနလုိက္ၾကတာ
ခဏေနမွ ကားမွတ္တုိင္ကုိ ေမာ့ၾကည့္မိတယ္။

မွတ္တုိင္မွာေရးထားတာက
Sat , Sunday and Public Holidays တဲ့။

ကၽြန္မတုိ႕သြားတာ ၾကားရက္မုိ႕ 401 ကားမလာဘူးေပါ့။

ရတယ္ေလ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့။
taxi ငွားသြားမယ္ဆုိျပီး ကားလမ္းမဘက္ကုိ ထြက္ခဲ့တာ။
စကားေတြက အေျပာမပ်က္ အရီမပ်က္ေပါ့။

taxi သမားက ဘယ္လဲတဲ့
East Coast ေပါ့။
Sea View လားလုိ႕ျပန္ေမးတယ္။
Yes. ေပါ့။

ကားေပၚမွာလဲ စကားေတြဆက္ေျပာေပါ့။

ေနာက္ဆုံး taxi ထုိးရပ္လုိက္မွ ကၽြန္မတုိ႕ မ်က္ရည္ထြက္ေအာင္
ရယ္လုိက္မိေတာ့တယ္။

East Coast Sea View Hotel လား Condo လားမသိဘူး
အဲဒီကုိ ပုိ႕လုိက္တာေလ။

အဲဒီေတာ့မွ စကားေတြ အသာရပ္ျပီး taxi သမားကုိ ငါတုိ႕သြားခ်င္တာ
Beach လုိ႕ ထပ္ေျပာမွ
သူက Park လားလုိ႕ ျပန္လုပ္ေနေသးတယ္။

ပုံမွန္ taxi ခထက္ 2ဆ ေလာက္က်ျပီးေတာ့မွ
ကၽြန္မတုိ႕သြားခ်င္တဲ့ ကမ္းေျခကုိ ေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

အလြဲေပၚကုိ အလြဲထပ္ဆင့္လုိက္ေတာ့ ေနညိဳခ်ိန္မွ ကမ္းေျခကုိေရာက္ပါေတာ့တယ္။

စလုံးက beach ကုိ park တဲ့
နားမလည္ေတာ့ပါဘူး။

ေသြး

ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး ရဲ႕ ေသြး ၀ထၱဳလုိ႕ေတာ့ မထင္ပါနဲ႕။

bukit batok သၾကၤန္ကုိေရာက္သြားေတာ့ ျပန္ေတြးမိတာေလးရွိလုိ႕ပါ။

19.06.2009 ကၽြန္မတုိ႕ အေမေမြးေန႕အတြက္ ေသြးလွဴဘုိ႕ bukit batok community center ကုိ
ေရာက္ခဲ့ဘူးပါတယ္။

ေရာဂါေပါင္းစုံျဖစ္ဖူးတဲ့ ကၽြန္မ မလွဴႏိုင္ေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လွဴဘုိ႕စည္းရုံးရင္း
အားေပးတဲ့အေနနဲ႕ပါ။

အရင္အလုပ္လုပ္ေနတုန္းက MRT မွာေသြးအလွဴခံတာေတြ ေတြ႕ခဲ့ဘူးပါတယ္။
တုိ႕ႏိုင္ငံမွာ လွဴမဲ့လူေတြေပါမွ ေပါ လုိ႕ ဂုဏ္ယူခဲ့မိတယ္။

ျမန္မာေတြ ေသြးလာလွဴမယ္ဆုိေတာ့ လူနည္းနည္းလုိ႕ထင္တယ္တူပါရဲ႕။

အေယာက္ ၄၀ေလာက္ ဆင္းခ်သြားေတာ့မွ community center ကလူေတြ မ်က္လုံးနည္းနည္းက်ယ္သြားတယ္။

ေနာက္ထပ္ကုတင္ေတြထပ္ျပင္ ျမန္မာဆရာ၀န္ေတြထပ္ေခၚ လာတဲ့လူေတြကုိလည္း ေဖာ္ေရြလုိက္တာမွ
ေနေတာင္မေနတတ္ေအာင္ဘဲ။

သူတုိ႕ႏိုင္ငံမွာ လွဴမဲ့လူ ရွားတယ္ထင္ပါရဲ႕လုိ႕ေတြးမိတယ္။

မဆုိင္ေပမဲ့ ျမသန္းတင့္ဘာသာျပန္တဲ့ သုချမိဳ႕ေတာ္ ထဲက ဖတ္မိတာေလးကုိ ျပန္သတိရမိတယ္။

လူေတြက စားစရာပုိတ္ဆံမရွိလုိ႕ ေသြးထုတ္ေရာင္းရတယ္တဲ့။

စားဘုိ႕ေတာင္မရွိတဲ့လူရဲ႕ေသြးကုိ ထုတ္တဲ့လူကလဲ ထုတ္တာပါဘဲ။

အဲဒီေသြးကေရာ ဘယ္လုိမ်ားေကာင္းႏိုင္ပါ့မလဲလုိ႕

စိတ္ေမာခဲ့ဘူးတယ္။

အဲဒါက India ေလ။

အခု singapore မွာ ဘယ္လုိမ်ား ေသြးထုတ္ယူမလဲလုိ႕ သိခ်င္စိတ္နဲ႕ ေပါ့။

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ကလဲ လွဳျပီးရင္ ကၽြန္မက မလွဴႏိုင္ေတာ့ KFC ေကၽြးမယ္လုိ႕

အာမခံေခၚလာေတာ့ အရမ္းကုိ တက္ၾကြေနၾကတယ္။

ပထမဆင့္မွာ ေသြးေပါင္ခ်ိန္လုိက္တယ္။

အားလုံး အုိေကတယ္။

ေနာက္တဆင့္ ေသြးေၾကာၾကည့္တယ္။
ေသြးထုတ္တဲ့အပ္က ၾကီးေတာ့ ေသြးေၾကာေသးရင္ေဖာက္မရဘူးတဲ့။

ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းထဲက ေယာက္က်ာၤးေလးတစ္ေယာက္ အခန္းထဲက လက္ခါျပီး
ျပန္ထြက္လာတယ္။

ေသြးေၾကာက်ဥ္းလုိ႕မရဘူးတဲ့။

ကၽြန္မကေတာ့ နင္က ေဆးလိပ္ေတြ အရမ္းေသာက္တာကုိးလုိ႕
အားမရတဲ့စိတ္နဲ႕ အပစ္တင္မိတယ္။

မိန္းခေလးႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ လူေသးေပမဲ့ ေသြးေၾကာၾကီးတယ္တဲ့။
ေအာ အေၾကာၾကီးတဲ့ အမၾကီးႏွစ္ေယာက္ တဆင့္ေက်ာ္သြားျပီေပါ့။

သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ေနာက္တခန္း၀င္သြားေတာ့
ကၽြန္မွာ ဂုဏ္ယူစိတ္ေတြနဲ႕ေပါ့။

ေနာက္တခန္းမွာ ေသြးနမူနာေဖာက္ယူတယ္တဲ့။

ေသြးထဲမွာ ပါတာေတြကုိ စစ္တာတဲ့။

ကၽြန္မက စာရင္းကုိင္ဆုိေတာ့ သိပ္ေတာ့နားမလည္ပါဘူး။

သူတုိ႕ပစၥည္းေလးေတြ ကိုင္ထားေပးရုံေလာက္ဘဲ တတ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေသြးနမူနထုတ္ထားျပီး အျပင္ထြက္ ခဏေစာင့္ရတယ္။

မၾကာပါဘူး အေျဖထြက္လာပါတယ္။

ေသြးထဲမွာ သံဓါက္အားနည္းလုိ႕ လွဴလုိ႕မရဘူးတဲ့။

သူတို႕ကေတာ့ မလွဴႏိုင္လို႕လား ကၽြန္မ မွ်ားထားတဲ့ KFC ေၾကာင့္လားမသိဘူး။

မ်က္ႏွာငယ္ေလးေတြနဲ႕ေပါ့။

သူတုိ႕လုိက္လာကတည္းက ေကၽြးမယ္လုိ႕ ဆုံးျဖတ္ထားတာမုိ႕ West Mall မွာ KFC သြားစားၾကမယ္ေပါ့။

အျခားလူေတြကုိ မေစာင့္ေတာ့ဘူး ဆုိျပီး ေလးေယာက္သား ထအျပန္မွာ မျပန္ပါနဲ႕ဦးတဲ့
ဆရာ၀န္နဲ႕ေတြ႕ပါဦးတဲ့။

ဘုရားေရ

ဘာမ်ားပါလိမ့္ေပ့ါ။

ဘယ္ဟုတ္ပါ့မလဲ သံဓါက္နည္းတာကုိေျပာျပီး ေသာက္ဘုိ႕ အားေဆးေတြ ေပးလုိက္တယ္။

ဒီလုိဆုိေတာ့လဲ စလုံးတရုတ္ေတြရဲ႕ စံနစ္က်တဲ့ အၾကင္နာကုိ အသိအမွတ္ျပဳမိျပန္ေရာေပါ့။

တုိ႕ႏိုင္ငံဆုိရင္ေရာလုိ႕ျပန္ေတြးမိပါတယ္။

ရန္ကုန္ေသြးလွဴဘဏ္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လွဴတာကုိ လုိက္ၾကည့္ဘူးတယ္။

သူကေတာ့ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ လွဴတဲ့သူပါ။

ေရာက္တာနဲ႕ ေသြးေပါင္ခ်ိန္ျပီး တန္းေဖာက္တာပါဘဲ။

ကၽြန္မေသခ်ာမသိတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့ တုိ႕ႏိုင္ငံကေတာ့ လွဴခ်င္စိတ္ရွိရင္ ဟဲဟဲ
ေ၀သႏၱရာေတာင္ မ်က္ရည္က်သြားေအာင္ ကူညီၾကတာေလ။

ဒါက ေသြးနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ပထမပိုင္း အေတြ႕အၾကံဳကေလးပါ။

ေနာက္တစ္ခုက စလုံးမလာခင္ ဧျပီလဆန္းတုန္းက

အပ်ိဳၾကီးမ်ားရဲ႕ problem ေလ သားအိမ္မွာ အလုံးျဖစ္လို႕
သားအိမ္ထုတ္ရမယ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ဖုံးဆက္ေတာ့
ခြဲခန္းမ၀င္ခင္လာခဲ့မယ္လုိ႕ အားေပးရင္း
ရုံးက နည္းနည္းလစ္ျပီး ေျမာက္ဥကၠလာဘက္က ေရႊလမင္းဆုိတဲ့ အျပင္ေဆးရုံတစ္ခုကုိ
သြားခဲ့တယ္။

ကၽြန္မေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ခြဲခန္းထဲ ၀င္ဘုိ႕ အသင့္ျ့ဖစ္ေနျပီ။

သားအိမ္ရွိလဲ တုိ႕ေတြအတြက္ ဘာမွ ပုိမထူးပါဘူးလုိ႕
အခ်င္းခ်င္းအားေပးရင္း ခြဲခန္း၀ ပုိ႕လုိက္တာေပါ့။
ငါအျပင္က ထြက္လာတဲ့အထိ ေစာင့္ေနမယ္လုိ႕ အားေပးျပီး
ထုိင္ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။

15 မိနစ္ေလာက္ေနေတာ့မွ Nurse တစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။

ေသြးမရေသးဘုူးလားတဲ့။
လူေတာင္ခြဲခန္းထဲေရာက္ေနျပီ အခုထိေသြးမရွိေသးဘူးလားလို႕
မေနႏိုင္စိတ္နဲ႕ ၀င္ပါမိတယ္။

ျဖစ္ပုံက ဒီလုိတဲ့။

အျပင္ေဆးခန္းျပစဥ္တုန္းက ေသြးစစ္တာ B(+) တဲ့။
အခုခြဲခန္းထဲ မ၀င္ခင္ျပန္စစ္ေတာ့ B(-) Negative တဲ့။

အလြဲကေတာ့ စျပီေပါ့။
သူကလည္းတစ္ဦးတည္းေသာသမီး အပ်ိဳၾကီးပါ။

အျပင္ကပူမဲ့လူက ကၽြန္မတုိ႕ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဘဲရွိတာမုိ႕။

သူ႕ေသြး B(-) ကုိစရွာရပါေတာ့တယ္။

တခါမွလည္းမရွာဘူးေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆရာ၀န္ေတြဆီ ဖုံးဆက္ေပါ့။

ကၽြန္မက ခပ္လြယ္လြယ္ထင္တာေလ အမ်ိဳးသားေသြးလွဳဴဘဏ္ၾကီးရွိတယ္ေပါ့။

ဒါေပမဲ့ သူ႕ ေသြးအမ်ိဳးအစားက အရွားပါဆုံးျဖစ္ျပီး store လုပ္မရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ
ေသြးအမ်ိဳးအစားပါတဲ့။

လူနာက ခြဲခန္းထဲ ပက္လက္ OG မမက ဒါးကုိင္ေနျပီ။
ကၽြန္မမွာေတာ့ အျပင္မွာ ဖုံးတစ္လုံးနဲ႕ ေခၽြးူေတြပ်ံေနမိတယ္။

2နာရီေလာက္ၾကာေတာ့ OG မမက ခြဲဘုိ႕ကုိ ေနာက္ေန႕ေရြ႕လုိက္ပါတဲ့။
သူေသြးမရွိဘဲ မလုပ္ခ်င္ဘူးတဲ့။
ကၽြန္မတုိ႕ကလဲ မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။
ကၽြန္မညီမတုန္းက ေမြးျပီးခ်င္းခ်င္း ေသြးေပါင္ခ်ိန္ 0 သုညအထိက်သြားလုိ႕
ေမ့သြားျပီး ေသြးအျမန္သြင္းရဘူးတယ္ေလ။

ကဲ လူနာကုိ ခြဲခန္းထဲကျပန္ထုတ္ အိပ္ခုိင္းထားျပီး
ကၽြန္မတုိ႕ ေသြး ရွာပုံေတာ္ဖြင့္ၾကတာေပါ့။

B(-) က store လုပ္မရဘူးဆုိေတာ့ B(-) ရွိတဲ့လူကုိဘဲ ရွာရေတာ့တာေပါ့။

ေဆးရုံေတြကုိဖုံးဆက္ လိပ္စာေတာင္း အိမ္ေတြလုိက္ေပါ့။

အိမ္ေတြလုိက္ျပန္ေတာ့လည္း ေျပာင္းသြားတဲ့ လူ ေထာင္က်တဲ့လူ
ေနမေကာင္းျဖစ္ေနတဲ့လူ နဲ႕
အုိး ေတာ္ေတာ္ေမာတာပါလား။

ေနာက္ေန႕ ကၽြန္မစက္ရုံေရာက္ေတာ့လည္း Plant Manager ကုိအကူအညီေတာင္းျပီး
၀န္ထမ္းေတြကုိ တန္းစီခိုင္း လူေတြက B ဆုိတာဘဲသိတယ္။ + - မသိေတာ့
B မွန္သမွ် အကုန္ ကားတစ္စီးနဲ႕တင္ျပီး ေသြးစစ္တဲ့ဆီပုိ႕့
ကၽြန္မေနတဲ့ တုိက္ခန္းနားက B ေတြလည္း မေနရဘူး။
ဒါေပမဲ့ B(-) တစ္ေယာက္မွ ထြက္မလာပါဘူး။
ကၽြန္မတုိ႕ကုိ ၀ိုင္းကူညီတဲ့ ဖုိးျပည့္ဆုိတဲ့ေမာင္ေလးဆုိ
သူတုိ႕တစ္အိမ္လုံး B မုိ႕ အကုန္ေခၚခ်လာျပီး စစ္ေပမဲ့လဲ
မရပါဘူး။

စိတ္ေလ်ာ့ရမလုိျဖစ္ေနတုန္း ဖုံးအဆက္အသြယ္တခုရလာတယ္။

နံမည္က မေအးစန္း တဲ့။

အခုလာခဲ့ပါဆုိလုိ႕ ထုံးစံအတုိင္း ကားရွိတဲ့ ဖုိးျပည့္ကုိ ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ရတာေပါ့။
အဲဒီအခ်ိန္က ည ၁၀နာရီရွိေနျပီ။
သကၤန္းကၽြန္းဘက္မွာတဲ့
အလုပ္က ညဘက္ေစ်းေရာင္းတဲ့သူေတြဆီက ေန႕ျပန္တုိးသိမ္းတဲ့လူမုိ႕ ည(၁၀)နာရီေက်ာ္မွ
လာႏိုင္မယ္တဲ့
ကၽြန္မကလည္း အသံကုိ အတတ္ႏိုင္ဆုံးအခ်ိဳဆုံးထားျပီး ဘယ္အခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ရပါတယ္အစ္မရယ္ေပါ့။
အစ္မအိပ္ဘုိ႕ ေဆးခန္းမွာ အခန္းတစ္ခုလုပ္ေပးထားမယ္ေပါ့။
အေဖာ္ေခၚခ်င္လဲေခၚခဲ့ပါေပါ့။
အင္း အဲေတာ့မွ ဇတ္လမ္းက စတာပါဘဲ။

ည(၁၁)နာရီမွာ ကၽြန္မကုိ ဖုံးထပ္ဆက္လာပါတယ္။
ေခါင္းေတြမူးလုိ႕ ဒီညမလာရင္ျဖစ္မလားတဲ့။
ကၽြန္မက အစ္မရယ္ လာႏိုင္ေအာင္ေတာ့ က်ိဳးစားပါေပါ့
ကၽြန္မတုိ႕ ေဆးခန္းေရာက္ရင္ျပဳစုပါ့မယ္ေပ့ါ။
ေအာက္က်လုိက္ပုံမ်ားကေတာ့
သူက်ိဳးစားပါ့မယ္ေျပာျပီး ဖုံးခ်သြားတယ္။

ကၽြန္မလည္း တေန႕ကုန္ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္လုိဘဲ
လူျမင္သမွ် ဘာေသြးလဲ အတင္းလုိက္ေမးျပီးလုပ္ေနရလုိ႕ ေမာလွျပီေလ။
ေမွးခနဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားတုန္း ဖုံးထပ္လာတယ္။
မေအးစန္း ဆီကေပါ့
သူဒီည မလာႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့ မနက္မွ ေစာေစာ ထလာခဲ့မယ္တဲ့။
ကၽြန္မလည္း အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႕
မနက္ေတာ့ လာျဖစ္ေအာင္လာပါအစ္မရယ္ မနက္ (၇)နာရီခြဲဘုိ႕ခ်ိန္းထားလုိ႕ပါလုိ႕။
တစ္ဦးတည္းေသာ ေသြးလွဴ ရွင္ကုိေတာင္းပန္ျပီး ျပန္အိပ္မရေတာ့ပါဘူး။

ေနာက္ေန႕မနက္မွာ ကၽြန္မရုံးက အေရးၾကီးကိစၥေပၚလာလုိ႕
ရုံးသြားရပါတယ္။
ေမ့ေဆးဆရာ၀န္က မအားလုိ႕မခြဲႏိုင္ ေနာက္ရက္ေရြ႕လုိက္ပါတယ္။
မေအးစန္း ေသြးလွဴရွင္လဲ လာသြားတယ္ ေနာက္ေန႕ထပ္ခ်ိန္းလုိက္တယ္။
လာမယ္ေျပာတာနဲ႕ စိတ္ေတာ့ နည္းနည္းေအးသြားပါေတာ့တယ္။

Operation ေအာင္ျမင္ဘုိ႕ထက္ အခုက ေသြးရဘုိ႕က ပုိျပီး စိတ္ပင္ပမ္းပါတယ္။

ခြဲတဲ့ရက္ က sunday ေရာက္သြားျပီမုိ႕ ကၽြန္မလည္း စေနညကုိ ေအးေအးေဆးေဆး
အိမ္ျပန္အိပ္ျပီးမွ မနက္ထသြားမယ္ဆုံျဖတ္လိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္မက ဧျပီသၾကၤန္နီးလာလုိ႕ ph: ring သံကုိ ျမနဒၵါ ထည့္ထားပါတယ္။

အင္း စေနည ၁၁နာရီေက်ာ္မွာေတာ့ ကၽြန္မ က ဘုိ႕ ျမနဒၵါ တီးလုံး ၀င္လာပါေတာ့တယ္။

မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ မေအးစန္းဆီကေပါ့။

သူေသြးေပါင္က်ေနလုိ႕ သူ႕အမ်ိဳးသားက မလွဴဘုိ႕တားတဲ့အေၾကာင္း
သူက ေငြလုိခ်င္လုိ႕ လွဴခ်င္ေၾကာင္း
သူ႕ေသြးက တန္ဘုိးရွိေၾကာင္း
ကၽြန္မအေနနဲ႕ ဘယ္ေလာက္ ေပးဘုိ႕ ရည္မွန္းထားလဲလုိ႕
ေမးလာပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသြးစုတ္ဖုတ္ေကာင္က ကၽြန္မ မဟုတ္ဘဲ သူျဖစ္ေနတာပါလား။

ခ်က္ခ်င္းဆုိေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဘာျပန္ေျဖရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။
တေရးႏိုး အိပ္ခ်င္မူးတူးလဲျဖစ္ေန ေမးတဲ့ေမးခြန္းၾကီးကလဲ ခက္ေတာ့

ကၽြန္မက သူ႕သူငယ္ခ်င္းပါ
လူနာရဲ႕အကုိ အခုေဆးရုံမွာ ရွိပါတယ္။
သူ႕ HD PH: နံပါတ္က ဒါပါ သူ႕ကုိ ဆက္လုိက္ပါလုိ႕
အရင္ေျပာၾကည့္ပါတယ္။

သူ႕အကုိကိုလည္း ဖုံးအရင္ဆက္ျပီး
အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာထားလုိက္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မဆီကုိဘဲ ေနာက္တၾကိမ္ ထပ္ဆက္လာပါတယ္။

လူနာရွင္ဆီ ဖုံးေခၚလုိ႕မပါဘူးတဲ့။
ကၽြန္မ အခုဘဲ ဖုံးလာလုိ႕ေျပာထားလုိက္ပါတယ္။
မေအးစန္းဆက္လုိက္ပါလုိ႕ ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။

လူနာရွင္ဆီကုိ တုိက္ရုိက္ ဖုံးျပန္မဆက္ေတာ့ပါ။
ကၽြန္မတုိ႕မွာေတာ့ မနက္ Operation ကုိ သတိရျပီး
အိပ္မရေတာ့ပါ။
သူဆက္လာတဲ့ ဖုံးကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ေခၚေပမဲ့ ကုိင္မဲ့လူမရွိေတာ့ပါ။

ကၽြန္မလည္း စိတ္ပူတာနဲ႕ ဖုိးျပည့္ကုိ မနက္ ၆နာရီကတည္းက ႏိုးျပီး
သူ႕အိမ္ကုိလႊြတ္လုိက္ပါတယ္။
Operation က (၇)နာရီစမွာမုိ႕ ရေအာင္ေျပာျပီးေခၚခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
ဖုိးျပည့္က ဖုံးျပန္ဆက္လာပါတယ္။
သူ႕ကားနဲ႕မလုိက္ႏိုင္တဲ့အေၾကာင္း သူ႕ေယာက္က်ာၤး အလုပ္သြားမွ လာႏိုင္မယ္တဲ့။
ကၽြန္မ စိတ္ေတြ ရွဳပ္ေထြးျပီး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိတာနဲ႕ သူ႕အိမ္နားက ေစာင့္ေနခိုင္းလုိက္ပါတယ္။

မနက္(၇)နာရီမွေတာ့ ေသြးလွဴမဲ့ မေအးစန္း ေပၚမလာေပမဲ့ ဓါးကုိင္မဲ့ OG မမေရာက္လာပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႕လည္း အေျခအေနအမွန္အတုိင္းေျပာျပလုိက္ပါတယ္။
ေသြးလွဴရွင္က အဲဒီလုိျဖစ္ေနပါတယ္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ျမန္မာ OG မမက သူထိန္းျပီးခြဲပါမယ္ဆိုျပီး ခြဲခန္းထဲ ၀င္ ဗုိက္ဖြင့္ပါေတာ့တယ္။

ကၽြန္မက ဆရာ၀န္မဟုတ္ေပမဲ့ ဆရာ၀န္နဲ႕လုိက္ျပီး ခြဲခန္းထဲမွာ အၾကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ၾကည့္ခဲ့ဘူးတာမုိ႕ ခြဲတုန္းမွာ ေသြးဘယ္ေလာက္အေရးၾကီးတယ္ဆုိတာ သိထားသူမုိ႕
ဗ်ာမ်ားေနပါေတာ့တယ္။

ာ ေမးထားပါေသးတယ္။ မေအးစန္းအိမ္နဲ႕ ေဆးရုံဘယ္ေလာက္ၾကာေမာင္းရသလဲလုိ႕
တကယ္ခြဲခန္းထဲက လုိရင္ မေအးစန္းကုိ ရတဲ့နည္းနဲ႕ ေခၚခဲ့လုိ႕ေတာင္ သတိလက္လြတ္မွာေနမိတယ္။
ငါ ညက ေငြ ပမာဏတစ္ခုေျပာလုိက္မိရင္ေကာင္းသားဆုိျပီး ေနာင္တလဲရေနမိတယ္။

Operation စလုိ႕ တ၀က္ေက်ာ္ေလာက္မွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီး ခပ္၀၀တစ္ေယာက္ ေရႊေတြအမ်ားၾကီး
၀တ္ထားျပီးေရာက္လာပါတယ္။
ကၽြန္မ မေအးစန္းကုိ မျမင္ဘူးေပမဲ့ ဒါမေအးစန္းဘဲလုိ႕ ခ်က္ခ်င္းသိလုိက္ပါတယ္။
ေနာက္မွာလဲ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္အေဖာ္ပါလာပါတယ္။

ကၽြန္မလဲ ၾကိဳခိုင္းတဲ့ကားနဲ႕လာတယ္ထင္တာေပါ့။
မဟုတ္ပါ Taxi Order ငွားလာပါတယ္တဲ့။
ကဲ ဘယ္လုိလာလာေလ ကုိယ္အေရးေပၚအေျခအေနမေရာက္ခင္မွာ သူေရာက္လာတာမို႕
ဘယ္လုိဘဲျဖစ္ေနပါေစ ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္။
ဖုိးျပည့္ကုိလည္း နင့္မမေဆးရုံေရာက္ေနျပီ အိမ္ေရွ႕ေစာင့္မေနနဲ႕ျပန္ခဲ့ေတာ့ေပါ့။

ဒီလုိစိတ္ေမာေမာနဲ႕
ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းရဲ႕ Operation ေအာင္ျမင္စြာျပီးသြားခဲ့ပါတယ္။

ေသြးသြင္းဘုိ႕မလုိခဲ့ပါဘူး။

ေသြးမယူျဖစ္ေပမဲ့ ေက်းဇူးေတာ့ ျပဳရမယ္ေလ။

ကၽြန္မလဲ အခုမွ သူ႕ကုိျမင္ဘူးျပီး စကားစေျပာႏိုင္ေတာ့တယ္။
taxi ခနဲ႕ ေငြ ေပးျပီး မေန႕ညက မေအးစန္းဖုံးဆက္ေသးတယ္ေနာ္လုိ႕
ေျပာလုိက္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္လဲတဲ့
ကၽြန္မ မဆက္ပါဘူးတဲ့
ည(၁၁)နာရီေလာက္ေလ ဆုိေတာ့
အဲဒီအခ်ိန္ ကၽြန္မ အိပ္ေနျပီတဲ့။

သူ႕အေျဖၾကားရေတာ့ ကၽြန္မ ဘာျဖစ္သြားမယ္ထင္ပါသလဲ...........
စဥ္းစားသာၾကည့္လုိက္ပါေတာ့........................


ခြဲခန္းထဲက ထြက္လာတဲ့သူငယ္ခ်င္းက သားအိမ္အျပင္ ဥျပြန္ပါထုတ္လုိက္ရလုိ႕
တျဖည္းျဖည္းအရြယ္က်လာမယ္လုိ႕ ဆရာ၀န္က ေျပာလုိ႕ ငုိေနတာၾကည့္ျပီး
နင္အရြယ္က်တာက ေနာက္မွ ငါတုိ႕ ေသြးရွာရင္းေတာင္ ေတာ္ေတာ္ အရြယ္က်ေနျပီ။
ေနေကာင္းသြားလုိ႕ အားျပည့္သြားရင္ နင္အလုပ္လုပ္နဲ႕ေတာ့ ေသြးေရာင္းစားလုိ႕
စိတ္ေပါ့ေအာင္ ရီစရာေျပာေနခဲ့မိတယ္။

သူကေတာ့ ကၽြန္မအျဖစ္ကုိ မသိေတာ့ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႕ၾကည့္ေနေတာ့တယ္။

အလြဲတစ္ခုပါ

ကၽြန္မက အလုပ္တစ္ခုဆုိရင္ အခ်ိန္ယူျပီးၾကိဳလုပ္တတ္တယ္။
ရာဇ အိေျႏၵမပ်က္ေအာင္ေပါ့။
စလုံးကုိ သၾကၤန္အၾကပ္ေန႕လာမယ္ဆုိေတာ့ ေလယာဥ္က 10:10AM ေပမဲ့
အိမ္ကေန ၈နာရီမွာထြက္ခဲ့တယ္။
ေကာင္တာဖြင့္တာနဲ႔ပစၥည္းအပ္ျပီး အထဲမွာ ၀င္ထိုင္ေနလုိက္တယ္။
ကၽြန္မေလယာဥ္လက္မွတ္မွာ Gate 3 လုိ႕ရိုက္ေပးလုိက္လုိ႕ Gate 3 ေရွ႕မွာေပါ့။
9:45 အထိအျခားေလယာဥ္စီးမဲ့လူေတြ ေရာက္မလာလုိ႕
နည္းနည္းဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္လာတယ္ေလ။
အဲဒါနဲ႕ ထြက္ေမးၾကည့္ေတာ့ Gate 1 ကုိေျပာင္းလုိက္တယ္တဲ့။
ရာဇအိေျႏၵမပ်က္ခ်င္ပါဘူးဆုိမွ နည္းနည္းေတာ့ ပ်က္လုိက္ရေသးတယ္။
မက်န္ခဲ့တဲ့အတြက္ လြဲလြဲေလးဘဲေကာင္းပါတယ္ေပါ့။

စတုိင္က်တဲ့ ျမိဳင္ထတဲ့

စလုံးကုိ သေယာဇဥ္မကုန္ေသးတာနဲ႕ သၾကၤန္အၾကပ္ေန႕မွာ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ ေျမွာက္ေပးၾကပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္ စလုံးကုိလာတာ သူေဌးတဲ့
အခုထိ အိမ္ခန္းတခန္းေတာင္ အပိုင္မရွိေသးတဲ့ဘ၀ကုိ သူတို႕မုိ႕သူေဌးလုိ႕
တင္စားရက္ၾကတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ သူတုိ႕သူငယ္ခ်င္းသူေဌးကုိ ၀ုိင္းျပဳစုၾကတာပါဘဲ။

လြန္ခဲ့တဲံႏွစ္လေလာက္ကတည္းက စြယ္ေတာ္ရိပ္အျငိမ့္ကုိ ၾကည့္ဘုိ႕
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လက္မွတ္၀ယ္ထားတာနဲ႕
ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႕မွာ သြားၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။

ပညာတတ္တဲ့လူေတြ အႏုပညာလုပ္ေတာ့ ပုိျပီး အသက္၀င္တယ္လို႕ေျပာရင္
၀ုိင္းဆဲတာကုိ ခံရမယ္ထင္ပါတယ္။

ORGANIZED BY EX-RIT တဲ့

ပြဲအျပီးမွာစကားလုံးတစ္လုံး စိတ္ထဲကုိ ေရာက္လာပါတယ္။

စတုိင္က်တဲ့ ျမိဳင္ထ တဲ့

စတုိင္ဆုိတဲ့ စကားလုံးကုိ အက ျမိဳင္ထ နဲ႕တြဲလုိက္တာ လွသြားတယ္လုိ႕ ခံစားရပါတယ္။

ျမိဳင္ထ ကုိအရင္က ေယာက္က်ာၤးမင္းသမီး ေအာင္ဗလနဲ႕ မင္းသား ကတုံးစိန္ တုိ႕တြဲကၾကတာပါ။

အခုလည္း ေယာက္က်ာၤးမင္းသမီး ကုိၾသဘာ တဲ့

ေအာင္ဗလကုိ မမွီလုိက္ေတာ့ သူဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္ဆုိတာ မသိေပမဲ့
အင္ဂ်င္နီယာ ကုိၾသဘာကေတာ့ တကယ့္ကုိ မင္းသမီး အုိက္တင္အျပည့္နဲ႕
ကလုိက္တာ ဒါ ျမန္မာပါလုိ႕ ဂုဏ္ယူခ်င္စိတ္ေတာင္ေပါက္သြားခဲ့ပါတယ္။

တကယ့္ကုိ စတုိင္က်တဲ့ ျမိဳင္ထ မုိ႕ပါ။

ရန္ကုန္မွာသာဆုိရင္ ဒီလုိသၾကၤန္ကာလမွ ျမိဳင္ထနဲ႕မေတြ႕ႏိုင္ပါဘူး။

DJ ေတြကုိေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ေတြ႕ႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္ေျမမဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ကုိယ့္ယဥ္ေက်းမွဳကုိ ျပႏိုင္ဘုိ႕ဆုိတာ
မလြယ္ကူတဲ့ ကိစၥမို႕ စြယ္ေတာ္ရိပ္အဖြဲ႕ကုိ ေလးစားဂုဏ္ယူေနမိတယ္။

အျပင္ေရာက္ေနတဲ့လူေတြက ကုိယ့္ရုိးရာကုိ တတ္ႏိုင္သမွ်ထိန္းသိမ္းေနေပမဲ့
အတြင္းကလူေတြကေတာ့့့........................................

SDL

စလုံးမွာ သၾကၤန္လာက်ေနပါတယ္။
ဘေလာ့ေရးႏိုင္ဘုိ႕ျပန္က်ိဳးစားေနပါတယ္။
ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္က note book ကေလးတစ္ခုေပးပါတယ္။
battery က 11 နာရီခံတယ္ဆုိလုိ႕ မီးပ်က္တဲ့ ညေတြမွာ ေရးႏိုင္ေအာင္လုပ္ပါမယ္။
လာဖတ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ
ပဲခူးသူ