Tuesday, September 27, 2011

ဘူတန္ နဲ႕ အေမရိကန္

ျပည္တြင္းမွာ တလ ေဒၚလာ 2000 ေလာက္ရေနတဲ့ ကၽြန္မ မတ္ က ဒီမနက္ေမးတယ္။

အလုပ္ခ်ိန္ျပင္ပနဲ႕ ပိတ္ရက္ေတြမွာ အပုိ၀င္ေငြရေအာင္ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲတဲ့။

ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလုိက္တယ္။

ပုိမရွာခ်င္နဲ႕ ေလွ်ာ့သုံးၾကလုိ႕။

တလ (15)သိန္းေလာက္ ၀င္ေငြရွိေနတဲ့ မိသားစု(4)ေယာက္ဘ၀မွာ
ေငြထပ္ရွာခ်င္ေသးသတဲ့။

ဘူတန္ႏိုင္ငံကုိ ကၽြန္မက စိတ္၀င္စားေနတာၾကာျပီ။

ဘုရင္ကေလးေခ်ာတာ ပညာတတ္တာလဲ ပါတာေပါ့။

ကၽြန္မ သူေဌးကေတာ့ အေမရိကန္ကုိ စိတ္၀င္စားသတဲ့။

လုိင္းမတူပုံမ်ား။

ဘဏ္ေခ်းေငြကိစၥေတြ ေဆြးေႏြးတုိင္း အျမဲၾကားရတဲ့စကားတခုရွိတယ္။

အေမရိကန္လုိ အေၾကြးထူတာ ကိစၥမရွိပါဘူးတဲ့။

သူ႕ကုိယ္သူ အားတင္းတဲ့စကားလုံးလားေတာ့ မသိဘူး။

ကၽြန္မကေတာ့ GDP Gross Domestic Product ကုိ အလုပ္သေဘာမွတ္ထားတာ။

တကယ္စိတ္၀င္စားတာက GNH Gross National Happiness ပါ။

ခ်မ္းသာတဲ့လူတုိင္း မေပ်ာ္ပါဘူး။

ကၽြန္မတုိ႕ပတ္၀န္းက်င္မွာ ခ်မ္းသာျပီးမေပ်ာ္တဲ့လူေတြ အမ်ားၾကီးဘဲ။

ဘူတန္ စဥ္းစားတဲ့ (4)ခ်က္ကုိ ၾကိဳက္တယ္။
(1) သာတူညီမွ်တဲ့ စီးပြားေရး
(2) သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းမႈ
(3) ယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းမယ္
(4) ေကာင္းစြာ စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မယ္ တဲ့........

သူတုိ႕ကေတာ့ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြမုိ႕ အားလုံးအတြက္ စဥ္းစားၾကတာေပါ့။

ကၽြန္မကေတာ့ သာမန္စာရင္းကိုင္ကေလးဆုိေတာ့
ကုိယ့္ဘ၀တခု ကုိယ့္ပတ္၀န္းက်င္ေလးအတြက္ဘဲ စဥ္းစားႏိုင္တာေပါ့။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာင္းစြာစီမံႏိုင္မႈက အေရးၾကီးဆုံးမုိ႕

ဘူတန္ စတုိင္ နဲ႕ ဘ၀ကုိ တည္ေဆာက္သြားေတာ့မယ္။

Friday, September 16, 2011

လူရာ၀င္ျခင္း

Unlimited Wants ဆုိတဲ့စကားကုိ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္တက္တုန္းက စသိခဲ့ရတာ
လူရဲ႕လုိအင္ဆႏၵေတြက အကန္႕အသတ္မရွိဘူးတဲ့။
ဟုတ္ပါတယ္။ ေလာဘရဲ႕သားေကာင္ေတြမုိ႕
လူတုိင္းမွာ လုိအင္ေတြရွိေနတယ္။
ဒါကုိရရင္ေတာ့ ေပ်ာ္မွာလုိ႕ ထင္ခဲ့တယ္။
ဒါကုိရျပီးေတာ့လဲ ခဏေတာ့ ေပ်ာ္ပါတယ္။
ေနာက္တခုကုိ လုိခ်င္ျပန္တာပါဘဲ။
ကၽြန္မလဲ ေလာဘသားထဲက တစ္ေယာက္မို႕ အတူတူပါ။
စာေတြထဲမွာေတာ့ စိတ္လုိအင္ေတြ အဆင့္ဆင့္ျမင့္တက္လာတာကုိ ဖတ္ဖူးတယ္။
စား၀တ္ေနေရးကေတာ့ လူတုိင္းရဲ႕အေျခခံလုိအင္ေပါ့။
ျပည့္စုံျပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လုိအင္ေတြက ျမင့္ျမင့္လာတယ္ေျပာတယ္။
အဲဒီထဲကမွ ကၽြန္မ စိတ္၀င္စားတာက အသိအမွတ္ျပဳမႈလုိအင္ ပါ၊
လူေတြက တခုခုကုိစဥ္းစားရင္ ကုိယ္ၾကိဳက္လုိ႕ ဆုိတာထက္
အျခားလူေတြၾကိဳက္တာကုိ ပုိဦးစားေပးတာေတြ႕ရတယ္။
လူေတြကဲ့ရဲ႕ပစ္တင္ခံရမွာကုိေၾကာက္တယ္။
ဘုန္းၾကီးတပါးေဟာတာ ၾကားဘူးတယ္။
ကုိယ့္ဘ၀က သူမ်ား ပါးစပ္ဖ်ားမွာ အဆုံးမသတ္သြားေစနဲ႕တဲ့။
ပစ္တင္ေ၀ဖန္ခံရတဲ့အခါတိုင္းအားတင္းခဲ့ရတယ္။
တုိ႕ဘုရားေတာင္ အပစ္တင္ခံရတာရွိေသးတာဘဲလုိ႕ေပါ့။
အဲဒါေတြကုိ စဥ္းစားျဖစ္တာ အေၾကာင္းတခုရွိတယ္။
မေန႕က ကၽြန္မတုိ႕ လုပ္ငန္းအုပ္စုထဲက GM တစ္ေယာက္ ရုံးမွာ သတိလစ္ျပီး လဲက်သြားတယ္။
လြန္ခဲ့တ့ဲရက္ပိုင္းက ဟုိတယ္တစ္ခုမွာ လုပ္တဲ့ Product show ပြဲတခုအတြက္
စိတ္အားကုန္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလာဒ္ဘဲ။
သူအလုပ္လုပ္ေနတာ သူ႕သမီးေလးဂုဏ္ရွိဘုိ႕တဲ့။
အေထြေထြမန္ေနဂ်ာတစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးဆုိတဲ့ ဂုဏ္ရွိေစခ်င္တာတဲ့။
သူေငြအတြက္ဆုိရင္ေတာ့ အိမ္ကကားကုိ taxi ထြက္ေမာင္းခ်င္တယ္တဲ့။
unlimited wants ေတြ ကုိျဖည့္ဘုိ႕အတြက္ က်ိဳးစားရင္း သူလဲသြားတာေလ။
ကၽြန္မလဲ ဒီေလာကသားထဲက တစ္ေယာက္ပါ လုပ္ငန္းရဲ႕ေတာင္းဆုိမႈ
BOD အဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ unlimited wants ေတြကုိ ျဖည့္ေနရတာပါဘဲ။
တကယ္ေတာ့ လူတုိင္းမွာ အတုိင္းအတာေတြရွိေနပါတယ္။
တခါတေလမွာ မျဖစ္ႏိုင္တာေတြကုိ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးလုိ႕
ရဲရဲတင္းတင္းေျပာဘုိ႕ သတၱိေမြးရပါမယ္။
အဲဒီသတၱိနဲ႕အတူ သူတုိ႕ဆီက ရမဲ့ အခြင့္အေရးဆုိတာကုိ လစ္လ်ဴရႈႏိုင္ရပါမယ္။
ရရွိထားတဲ့ အခြင့္အေရးနဲ႕ညီမွ်ေအာင္ လုပ္ဘုိ႕တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ဒါေတြကုိ အခ်ိဳးညီေအာင္ ခ်ိန္ဆ တတ္ဘုိ႕ေတာ့
ကၽြန္မတုိ႕ အေတာ္ေလးက်ိဳးစားရပါဦးမယ္။
ခုေလာေလာဆယ္မွာေတာ့
အသိအမွတ္ျပဳမႈလုိအင္ေတြအတြက္
ခပ္ၾကမး္ၾကမ္းေျပာရရင္ လူရာ၀င္ခ်င္တာေတြအတြက္
ကၽြန္မတုိ႕ရွိေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ကုိယ္ပုိင္ဘ၀နဲ႕ အခ်ိန္ေတြ
ေပ်ာက္ကြယ္ေနပါတယ္။

တကယ္ဆုိး၀ါးတဲ့
လူရာ၀င္ျခင္း

Monday, September 5, 2011

ေက်းဇူးတင္လႊာ

ဘေလာ့ေလး ျပန္ရွင္သန္ေအာင္ အခ်ိန္ေပးျပီးလုပ္ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း
ခိုင္ခိုင္ညႊန္႕ကုိ ေက်းဇူးတင္စာေလးနဲ႕ ျပန္ဖြင္ပါတယ္။

ထိပ္ဆံုးသို ့

တစ္ေတာင္ေပၚ တစ္ေတာင္ဆင့္

ေတာင္အျမင့္ ပတ္ၿခံရံ

တစ္ေတာင္ဆံုးျပန္ေတာ့

တစ္လံုးက်န္ျပန္ေသးသမို ့

ဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏွိဳးလို ့ရယ္

ၾကိဳးေလွ်ာက္ရျပန္။

ခါတေလ ပင္္ပန္းတာေၾကာင့္

ေတာ္ပါၿပီ ဆက္မလွမ္းခ်င္ဘု

ရပ္တန္းက ရပ္မယ္ႀကံ

အမွန္ေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မလား။

စခဲ့မိဟာေပါ့

တစ္ေန ့မွာ ဆံုးရာေရာက္ပါလိမ့္

အားေလွ်ာ့ကာ ဆုတ္ခ်င္စမ္းပါနဲ ့

စိတ္ႏြမ္း အသာေျဖဦး

မာလာေငြ ကန္ေရေအးရယ္ႏွင့္

ငွက္ေတးကို အာရံုဆင္လို ့

မူတသြင္ အားသင္သစ္လိုက္ပါ့

ခ်စ္ဖြယ့္လူသား။

ေငြတာရီ