စာေမးပြဲ

မနက္တုန္းက ကၽြန္မညီမအိမ္ကုိတက္ျပီး ထမင္းခ်ိဳင့္ယူေတာ့
သူ႕သားနဲ႕သမီးစာေမးပြဲေျဖမွာမုိ႕ ကၽြန္မညီမက ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြေပးေနေလရဲ႕။

အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္မတုိ႕ငယ္ငယ္ကအေၾကာင္းေတြ ျပန္စဥ္းစားျဖစ္တယ္။

အေမက သခ်ာၤဆုိရင္ အမွတ္ျပည့္ရရမယ္လုိ႕ အျမဲဖိအားေပးထားေတာ့
သခ်ာၤေျဖရမဲ့ေန႕ဆုိ ေၾကာက္ေနတတ္တယ္။
ဘယ္ေတာ့မွလဲ အမွတ္ျပည့္မရခဲ့ဘူး။

မွတ္မွတ္ရရ ကၽြန္မ(8)တန္းႏွစ္ အတန္းတင္စာေမးပြဲကုိ ဘာသာမွားက်တ္သြားဘူးတယ္။

ပထ၀ီေျဖရမဲ့ေန႕မွာ သမုိင္းက်တ္သြားတာထင္တယ္။

အဲဒါကုိ ေမးခြန္းျမင္မွ သိတယ္။

ေမးခြန္းလဲျမင္လုိက္ေရာ ငါေတာ့သြားျပီလုိ႕ ပူထူသြားတယ္။

ဒါေပမဲ့ စိတ္ကုိ မနည္းစုစည္းျပီး စာရြက္ေတြကုိ (10)မိနစ္ေလာက္ မ်ဥ္းတားေနလုိက္တယ္။

စိတ္နည္းနည္းေအးမွ ေမးခြန္းေတြဖတ္ၾကည့္ေတာ့လဲ ေျဖႏိုင္တာပါဘဲ။

ကၽြန္မက စာရြက္ေျပာင္ေပၚမွာ စာေရးရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မေျဖာင့္ဘူး တက္လုိက္ဆင္းလုိက္နဲ႕မုိ႕

တကၠသုိလ္စာေမးပြဲေရာ အလုပ္စာေမးပြဲေတြမွာပါ ခဲတံနဲ႕မ်ဥ္းအရင္တားတတ္တယ္။

တခါတေလ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ကၽြန္မမ်ဥ္းတားသံေၾကာင့္ အခန္းေစာင့္ဆရာမေတြက
အျပဳံးတစ္ခုနဲ႕ လာၾကည့္တာကုိ ခံရတယ္။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မကေတာ့ စာရြက္ေျဗာင္ေပၚမွာေရးဘုိ႕ဆုိရင္ ခဲတံေလးနဲ႕ ခပ္မွိန္မွိန္မ်ဥ္းတားျမဲ။

ကၽြန္မ စိတ္စာေမးပြဲေျဖတုန္းက ေမးခြန္းေမးတဲ့ ဆရာမၾကီးက ဘ၀ကုိ ဘယ္လုိျဖစ္ခ်င္လဲတဲ့။

ဘ၀ကုိ တေျဖာင့္တည္းသြားခ်င္တယ္လုိ႕ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖဘူးတယ္။

ျပီးခဲ့တဲ့လက စာရင္းကိုင္ အင္တာဗ်ဴးသြားေျဖမဲ့ ညီမေလးတစ္ယာက္ကေမးဘူးတယ္။

ဘာေတြျပင္ဆင္သြားရင္ေကာင္းမလဲတဲ့။

ေအး ငါကေတာ့ ထူးျပီးျပင္မသြားဘူး။

ငါမသိတာေမးလာခဲ့ရင္ မသိပါဘူးလုိ႕ ခပ္တည္တည္နဲ႕ အိေျႏၵမပ်က္ေျဖႏိုင္ေအာင္
စိတ္ကုိ အရင္ေလ့က်င့္သြားတယ္လုိ႕။

ဟုတ္တယ္မို႕လား
တခါမွမေတြ႕ဘူးတဲ့လူႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ေမးတာကုိ တစ္ေယာက္ ရာႏွဳန္းျပည့္
ဘယ္လုိမ်ားျပန္ေျဖႏိုင္မွာတုံးေနာ္။

အခုေတာ့ စာေမးပြဲမေျဖရတာ ၾကာပါျပီ စာေမးပြဲေျဖေနရလုိ႕ ေခၽြးျပန္တဲ့အိမ္မက္ေတြလဲ
မမက္တာၾကာပါျပီ။

ဒါေပမဲ့................................
ၾကိဳက်တ္ထားခြင့္မရတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိေတာ့ လိမ္မာပါးနပ္စြာ ေျဖေနရပါေသးတယ္။