သည္းခံပါရွင္။

ျမန္မာ့အသံမွာလာတဲ့သတင္းကုိ နားေထာင္ရင္း သည္းခံပါရွင္ လုိ႕ေျပာသံကုိ ျပန္ၾကားျဖစ္တယ္။

အခုတစ္ေခါက္ ပုဂံခရီးမွာေပါ့။

စိတ္ေတြရွဳပ္ေထြးေနတာနဲ႕ ပုဂံဘက္သြားမယ္ေလ ရထားနဲ႕သြားမယ္ေပါ့ ေအးေအးေဆးေဆးလုိ႕ စီစဥ္လုိက္တယ္။

ရထားက ညေန(4)နာရီထြက္တာမုိ႕ (3)နာရီခြဲေလာက္ ဘူတာေရာက္ေတာ့

ပုဂံမွ ရန္ကုန္သုိ႕ ထြက္ခြာလာေတာ့ ရထားအမွတ္(......)သည္ ရန္ကုန္အ၀င္ေနာက္က်ပါသျဖင့္ ရန္ကုန္မွ ည(9)နာရီခန္႕မွသာ ထြက္ခြာႏိုင္ပါမည္တဲ့။

အဲလုိ ေတာင္းပန္သံကုိ အရင္ၾကားလုိက္ရပါတယ္။

အင္း...ညေန(4)နာရီနဲ႕ ည(9)နာရီၾကား ဘူတာမွာမထုိင္ခ်င္တာနဲ႕ ကားငွားျပီးအိမ္တစ္ေခါက္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

ေအးေလ (9)နာရီေတာ့ထြက္မွာပါေပါ့။

ဒါနဲ႕ ည(8)နာရီမွာ ေနာက္တခါ ကားထပ္ငွားျပီး ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးကုိ လာခဲ့ပါတယ္။

မသြားခင္ရက္က ဗုံးေတြ႕ထားတာမုိ႕ အလာလမ္းမွာ လူေတြရွင္းေနတယ္။

ည(9)နာရီထုိးေတာ့ မေနႏိုင္တာနဲ႕ ဒုရုံပုိင္ခ်ဳပ္လုိ႕ ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္ေရးထားတဲ့ အခန္းထဲကုိ ၀င္ျပီး
ေမးေတာ့ မၾကာခင္ တြဲထိုးပါေတာ့မယ္တဲ့။ ခဏေလာက္ေစာင့္ပါတဲ့။

သည္းခံရျပန္ေရာ

ည(10)နာရီမွာေတာ့ ရထားေပၚကုိေရာက္ပါျပီ။

လူေတြက မ်ားမွမ်ား အထူးတန္းမွာ တတြဲလုံးမွ (2)ေယာက္ဘဲရွိပါတယ္။

ကၽြန္မက အိပ္စင္၀ယ္ထားပါတယ္။

အိပ္စင္ 20မွာ 7ဦးဘဲ ပါပါတယ္။

ရထားမထြက္ခင္ တံခါးလာေခါက္လုိ႕ ဖြင့္လုိက္ေတာ့ မီးရထား ၀န္ထမ္းပါ
မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါနဲ႕ ဆပ္ျပာခဲေလးလာေပးပါတယ္။
အင္း မဆုိးဘူးေပါ့။

ခဏေနေတာ့ ေနာက္ထပ္လာေခါက္ျပန္ပါတယ္။

ရထားက မီးစက္ၾကီးေမာင္းမရလုိ႕ air con မရပါဘူးတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ 15000 တန္လက္မွတ္ကုိ 4000 လာျပန္အမ္းတာပါတဲ့။

အင္း သည္းခံပါရွင္ေပါ့။

ျပန္မအမ္းလဲ သည္းခံရမွာမုိ႕ ျပန္အမ္းတာကုိ ေက်းဇူးတင္လုိက္ပါတယ္။

မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ air con မရေတာ့လဲ တံခါးဖြင့္အိပ္ေပါ့။

အဲလုိနဲ႕ ည (10)နာရီခြဲေလာက္မွာ ရန္ကုန္ဘူတာၾကီးကေန ေအာင္ျမင္စြာ ထြက္ခြာလာပါျပီ။

ရထားတခါမွ မစီးဘူးလုိ႕လုိက္တာတဲ့ညီမေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာျဖစ္တယ္

ရထားစီးရတာ ျမင္းစီးရသလုိ ခုန္တယ္လုိ႕

တုိ႕ျမန္မာျပည္ရထားကိုေျပာတာပါ။

စလုံးက ရထားေတြကေတာ့ ျငိမ္တာေပါ့။

အဲလုိျငိမ္လုိ႕လဲ နည္းနည္းေကြ႕တက္ရတဲ့ Jurong East အ၀င္မွာ သင္တန္းေကာင္းေကာင္းမတက္ထားတဲ့
တရုတ္မေတြရဲ႕ အနင္းကုိလဲ ခံခဲ့ရတယ္။

အဲလုိနဲ႕ မိုးလင္းေတာ့ ရထားက ရပ္သြားဘယ္ေရာက္ေနပါလိမ့္ေပါ့။

ေအာင္လံျမိဳ႕။

ဟာ ဒါဆုိအေ၀းၾကီးလုိပါေသးလားေပါ့။

အေ၀းၾကီးသာလုိေသးတာ ရထားက ရပ္ေနတာ (1)နာရီေလာက္ရွိျပီ။

မေနႏိုင္တာနဲ႕ေအာက္ဆင္းေမးေတာ့ ေရွ႕မွာ မုိးရြာလို႕ လမ္းပ်က္တာျပင္ေနတာျပီးမွ ေမာင္းလုိ႕ရမယ္တဲ့။

ကဲ စုိင္းထီးဆုိင္ သီခ်င္းထဲကလုိေပါ့ ေစာင့္လက္စနဲ႕ ေစာင့္ဦး အခ်စ္ဆုံးေပါ့။

ေအာင္လံဘူတာမွာဘဲ ဆင္းျပီး ပဲျပဳတ္ထမင္း ၀ယ္စားလုိက္တယ္။

ဆန္နဲ႕ဆီေလးက ေကာင္းေတာ့ ေလွ်ာကနဲ၀င္သြားပါတယ္။

အစာေၾကခ်ိန္ေလာက္မွ ရထားထြက္တယ္။ ထြက္ျပီး 1နာရီေလာက္ၾကာမွာေတာ့
ဟဲဟဲ ရထားက ရပ္သြားျပန္ေရာ။

ဒီတခါေတာ့ သည္းခံပါရွင္ အဆင့္မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။

ရထားစီးခရီးသည္မ်ားခင္ဗ်ာ ေရွ႕မွာ တံတားက်ိဳးေနပါသျဖင့္ ဆက္သြားမရပါတဲ့။
ေက်းဇူးျပဳျပီး ကားလမ္းမွာေစာင့္ဆုိင္းေနတဲ့ကားမ်ားနဲ႕ ကားလမ္းအတုိင္းတံတားအေက်ာ္ကိုသြားပါမယ္။

တံတားဟုိဘက္မွာေတာ့ ပုဂံဘက္ကထြက္လာတဲ့ ရထားတစ္စီးေပၚကို ျပန္ေျပာင္းစီးရပါမယ္တဲ့။

အင္း သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ပါ။

ဒါေပမဲ့ ဘယ္ျမိဳ႕နဲမွမနီးတဲ့ ေနရာဆုိေတာ့ သည္းခံရဦးမွာေပါ့။

ထုံးစံအတိုင္းရထားလမ္းနဲ႕ကားလမ္းက ေ၀းေတာ့ ကားေပၚေရာက္ေအာင္ အထုတ္ေတြထမ္းသယ္ရပါတယ္။

ကားလမ္းေရာက္ေတာ့ ဆင္ေပါင္၀ဲျမိဳ႕ လုိ႕ ဖတ္လုိက္ရပါတယ္။

ကား နာရီ၀က္ေလာက္စီးျပီးတဲ့အခါမွာ ကားလမ္းမကေန ရထားလမ္းမေရာက္ေအာင္ ျပန္ေလွ်ာက္ရျပန္ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရထားနဲ႕သြား သိပ္ေကာင္းတယ္လုိ႕ ညႊန္းတဲ့သူငယ္ခ်င္းကုိ ဖုံးဆက္ျဖစ္ပါတယ္။

ငါေတာ့ ခါကာဘုိရာဇီေတာင္သြားတက္ရင္ေတာင္ အဲေလာက္ပင္ပန္းမွာ မဟုတ္ဘူးလုိ႕

အဲလုိနဲ႕ ေနာက္ထပ္ရထားတစ္စီးေပၚျပန္တက္ျပီး ပုဂံဘက္ကုိ ဆက္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဂ်ပန္က က်ည္ဆံရထားတုိ႕ ဘာတုိ႕ကုိေတြးရင္း စီးလာတာေပါ့။

အဲဒီလုိ အခါေပါင္းမ်ားစြာ သည္းခံျပီးတဲ့အခါမွာ

ပုံမွန္မနက္ (8)နာရီေရာက္ရမဲ့ ပုဂံျမိဳ႕ၾကီးကုိ ည(8)နာရီမွာ ဆုိက္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။

မိုးတြင္းမွာ ပုဂံကုိ ခရီးသြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရထားဆုိတာ စိတ္ကူးထဲေတာင္ ထည့္ဘုိ႕ မသင့္ေတာ္ပါေၾကာင္း။

မိုးကင္းတဲ့ ေဆာင္းတြင္းနဲ႕ေႏြမွာလဲ အင္း.............သည္းခံဘုိ႕လုိလာရင္ သည္းခံရဦးမယ္ထင္ပါတယ္။

(အမွားျပင္ေပးတဲ့ညီမေလး ေက်းဇူးပါ။ သည္းခံပါ)