မေန႕က မဖတ္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ ဇန္န၀ါရီ 2011 လထုတ္ အေတြးအျမင္ကုိ
၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္။
ဘုိးလိႈင္ ေရးတဲ့ အပ်င္းထူတာ ခ်ီးမြမ္းစရာ ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးဖတ္ျပီး
အသိအျမင္ေတြ ရွင္းသြားတယ္။
တကယ္ေတာ့ အလုပ္အလုပ္ဆုိျပီး (23)ႏွစ္လုံးလုံး လုပ္ခဲ့တာ
အလုပ္အသစ္၀င္ေနျပီ အေဟာင္းကမထြက္ရေသးတာ
တႏွစ္ကုိ(10)ရက္ထက္ပုိျပီးတခါမွ ခြင့္မယူခဲ့တာ
အလုပ္စြဲေရာဂါနဲ႕ေနသားက်ေနခဲ့တာေလ။
ၾကာလာေတာ့ အလုပ္အေပၚစိတ္၀င္စားမႈနည္းလာတာ
Management နည္းနည္းသိလာလုိ႕ အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ႏိုင္တာကလြဲရင္
အရင္တုန္းကလုိ စြမ္းစြမ္းတမံစိတ္ထားမ်ိဳးမရွိေတာ့တာ
လစာရတဲ့ေန႕ေတြေတာင္ စိတ္ထဲေပ်ာ္သလုိမ်ိဳးမျဖစ္ေတာ့တာ
အဲဒါေတြကုိ သိလာေတာ့ အင္း နည္းနည္းေတာ့မွားေနျပီလုိ႕
ထင္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာ
ဘုိးလိႈင္က အပ်င္းထူဘုိ႕ လႈံေဆာ္လာေတာ့
အင္း .........ဒါလဲ ျပန္စဥ္းစားစရာအခ်က္ျဖစ္လာတယ္။
အလုပ္ခ်ိန္ကုိေလ်ာ့လုပ္ အားတဲ့အခ်ိန္မွာ အျခား၀ါသနာပါတာလုပ္ျပီး
ဥာဏ္ေသြးရမယ္ေပါ့။
ဒါမွလဲ ထိေရာက္ေအာင္အလုပ္လုပ္ႏိုင္မယ္ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ခက္တာက Management ပုိင္းရဲ႕သေဘာထားဘဲ
လူေတြရွိေနတာ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားတာေတြကုိ သေဘာက်ေနဆဲဘဲ
အလုပ္ခ်ိန္မ်ားျပီး အလုပ္လုပ္မဲ့လူေတြရွိေနေပမဲ့
ရွိတဲ့လူေတြကို လုပ္ပါဆုိေတာ့လဲ ခိုင္းမွ လုပ္တတ္တဲ့သေဘာေတြ
ျဖစ္ေနတာကုိ သတိမျပဳမိၾကဘူးေလ။
အင္း.........
အဲဒီလူေတြရဲ႕စိတ္ေတြကုိ ဆြဲတင္ဘို႕ က်ိဳးစားညွိယူမဲ့အစီအစဥ္ကုိ
Decision Maker ပုိင္းက သေဘာမတူေလေတာ့....................
ႏွစ္သစ္မွာ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း အပ်င္းထူဘုိ႕
ဘုိးလိႈင္ ခ်ီးမြမ္းတာကုိ ခံဘုိ႕။
စိတ္ေရာကုိယ္ပါ အပ်င္းထူေတာ့မယ္။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
ႏွစ္သစ္မွာ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း အပ်င္းထူဘုိ႕...not only u..I will follow u! :D
ReplyDeleteI agree & accompany all the time !
ReplyDelete