ေလွခါးမ်ား

ကၽြန္မတုိ႕ သူငယ္တန္းကေန (10)တန္းအထိ ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတာ အ.ထ.က(3) ပဲခူးေပါ့။

တခါတေလ စိတ္ၾကီး၀င္တဲ့အခါမွာ တုိ႕က အမ်ိဳးသားတန္းျမင့္ေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့တာလုိ႕ ေျပာေလ့ရွိတယ္။

မူလတန္း အလယ္တန္း ေတြကုိ YMBA လုိ႕ နံမည္တတ္ထားတဲ့အေဆာင္မွာေနခဲ့ရတယ္။

အေဆာင္က ႏွစ္ထပ္ သစ္သားေဆာင္အၾကီးၾကီးပါ။

အခန္းေတြကုိ သုံးထပ္သားကုိ ေအာက္ကေန ေထာက္ခံျပီး ေထာင္ထားလုိ႕ ရတဲ့ stand ေတြနဲ႕ ကန္႕ထားတယ္။

တခန္းနဲ႕တခန္း စာသင္သံေတြ အကုန္ၾကားေနရတာေပါ့။

အဲဒီေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးမွာ ေလွခါးေတြက ေက်ာင္းသားေတြ တက္ဆင္းလုပ္ပါမ်ားေတာ့ ေထာင့္စြန္းေတြ ေခ်ာကုန္ျပီေလ။

ကေလးေတြခဏခဏ ေခ်ာ္လဲလုိ႕ ေက်ာင္းကဆရာေတြက ေလွခါးထစ္ေတြကုိေျပာင္းျပန္ ျပန္လွန္တပ္ခ်င္တယ္တဲ့။

ကၽြန္မေမာင္ေလးတုိ႕ေက်ာင္းသားေဟာင္းအဖြဲ႕ကုိ ေခၚတုိင္ပင္တယ္။

သူတုိ႕အဖြဲ႕ကလဲ လူစုဘုိ႕ အေၾကာင္းရွာေနၾကတာေလ။

ေလွခါးထစ္ေတြေျပာင္းျပန္လွန္တာ မေကာင္းပါဘူး အသစ္လုပ္ရေအာင္ေပါ့။

ကၽြန္မကုိေျပာေတာ့ လစဥ္လွဴတဲ့ေငြထဲက ထည့္လုိက္ရုံသာ တတ္ႏို္င္တာပါ။

သူတုိ႕ကေတာ့ ပဲခူးရန္ကုန္ကူးျပီး ေလွခါးၾကီး လုပ္ၾကတာ သိန္း(60)ေလာက္ကုန္သြားတယ္တဲ့။

သူေဌးျဖစ္ေနတဲ့လူက အကုန္စိုက္ထားျပီး လတုိင္းအေၾကြးနဲ႕လွဴၾကတာ ေပ်ာ္စရာၾကီးပါ။

ေလွခါးၾကီးက ေကာင္းလြန္းလုိ႕ နင္းေတာင္မနင္းရက္ဘူးလုိ႕ ဆရာေတြကေျပာတယ္ ျပန္ၾကားေတာ့ စိတ္ထဲ တမ်ိဳးၾကီးခံစားရတယ္။

ငယ္ငယ္တုန္းက အဲဒီေလွခါးေပၚအေျပးတက္ဆင္းတာ အဲဒီအေဆာင္မွာ ေနခဲ့ရတာေတြ ျပန္ေတြးမိလာတယ္။

အဲဒီေလွခါးေဟာင္းေပၚမွာ တက္လုိက္ဆင္းလုိက္လုပ္ရင္း

မူလတန္းကေန အလယ္တန္း အထက္တန္းကို တက္လာခဲ့ၾကတာပါ။

အဲဒီေလွခါးေတြသာမရွိခဲ့ရင္ ကၽြန္မတုိ ခုလုိ သင့္တင့္တဲ့ဘ၀မ်ိဳး ဘယ္ေရာက္ႏိုင္မလဲ

စား၀တ္ေနေရးတြက္ ေနရိပ္ထဲမွာ ဘယ္ေနႏိုင္မလဲ

ဒီေလွခါးက ကၽြန္မတုိ႕ဘ၀နဲ႕ ဆုိင္တယ္။

ကၽြန္မတုိ႕ေနာက္ မ်ိဳးဆက္ေတြနဲ႕ဆုိင္တယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေငြအား လူအားနဲ႕ လုပ္ေပးၾကတဲ့ သူေတြကုိ ဂုဏ္ယူစြာနဲ႕ မွတ္တမ္းတင္ထားမယ္။

ရြာျပန္ရင္ေတာ့ အဲဒီေလွခါးထစ္ေတြေပၚ ငယ္မူစိတ္နဲ႕ တခါေလာက္ေတာ့ တက္ၾကည့္လုိက္ဦးမယ္။