ေအာ္ေနာစေနာ့ (1)

ေခါင္းစဥ္ကုိ အရင္ရွင္းျပမွျဖစ္မယ္။
1987 Dec ကၽြန္မ အလုပ္စ၀င္တဲ့ဌာနက အျပင္၀င္ေငြရတယ္လုိ႕ နံမည္ျကီးေနတဲ့
စားေသာက္ဆုိင္နဲ႕ အေဖ်ာ္ယမကာဌာန လုိ႕ နံမည္လွလွေလးေပးထားျပီး
အရက္ကုိ အဓိကထားေရာင္းတဲ့ အစုိးရဌာနတစ္ခုပါ။
လစာထုတ္တဲ့ေန႕မွာဘဲ အပုိရတဲ့ေငြကုိ တခါတည္းေပးႏိုင္ေအာင္ အစီအမံေကာင္းတဲ့
ဌာနတစ္ခုပါ။
အရက္ေရာင္းရတဲ့လုံးေရေပၚမူတည္ျပီး ျမိဳ႕နယ္ေတြက ရုံးခ်ဳပ္ကုိ အပုိေငြေပးရပါတယ္။
ကၽြန္မက စာရင္းကုိင္ဆုိေတာ့ အရက္ေရာင္းရတဲ့အေရအတြက္ကုိသိေနျပီး
တုိ႕ေတာ့ ဒီလ အပုိေငြဘယ္ေလာက္ရမယ္ဆုိတာ ၾကိဳသိေနတဲ့ဘ၀ေပါ့။
လူေတြက ေငြရရင္ေပ်ာ္တတ္တာသဘာ၀ေပမဲ့
ကၽြန္မကေတာ့ ေအာ္ေနာစေနာ့ေတြနဲ႕ မေပ်ာ္ခဲ့ဘူးထင္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္လဲ အဲဒီဌာနကေန ထြက္ေျပးခဲ့တာေပါ့။
ထြက္ေျပးဘုိ႕ဆုိတာလဲ ေတာ္ေတာ္ေလး အားယူခဲ့ရသလုိ
သတိၱလည္းေမြးခဲ့ရတယ္။
ကၽြန္မလုိဘဲ စိတ္သေဘာထားရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လဲ အဲဒီဌာနမွာရွိတယ္။
ကၽြန္မတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ အဲဒီ အပုိေငြကုိ ေအာ္ေနာစေနာ့ လုိ႕ စေပးခဲ့တာေပါ့။
ကၽြန္မတုိ႕နဲ႕အတူလုပ္ခဲ့တဲ့အသုိင္းအ၀ုိင္းကလူေတြကေတာ့ ေအာ္ေနာစေနာ့ ကုိသိၾကတာေပါ့။

ကၽြန္မတုိ႕အစုိးရအလုပ္စ ၀င္ခါစက လဘက္ရည္ဘုိးေတာင္းတယ္ဆုိုရင္
ရွက္စရာလုိ႕ထင္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးပါ။
ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ လဘက္ရည္ဘုိးတင္မကေတာ့တဲ့ အတုိင္းအတာေတြက
ကမာၻမွာရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒုတိယ လာဘ္အစားဆုံးႏိုင္ငံဆုိလားဘဲ
ဘာလုိ႕မ်ား ပထမ ရေအာင္ မလုပ္ပါလိမ့္ေနာ္။
ဒီေနရာမွာလဲ အမ်ားထက္သာရင္ေကာင္းမွာေနာ္။

ကၽြန္မလဲ ေအာ္ေနာစေနာ့ေတြကုိ ေရွာင္ရင္း အစုိးရအလုပ္ကေန ထြက္ရတဲ့ဘ၀ေရာက္ေရာ
တကယ္ဘဲ ကၽြန္မရတဲ့ ဒုမန္ေနဂ်ာဆုိတဲ့လစာက ရုံးမွာ လဘက္ရည္ေသာက္လုိက္ရင္
ကုန္သြားတာကုိး
နယ္မွာတုန္းက ေခၽြတာသုံးလုိ႕ အဆင္ေျပေပမဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ေတာ္ျကီးကုိ ေရာက္လာေတာ့
ကၽြန္မအတြက္ အစုိးရအလုပ္မွာ 2လဘဲ ခံလုိက္တယ္။
ထြက္တဲ့အေျခအေနကုိေရာက္ေရာ
ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္းဆုိတာ နံမည္ၾကီးတယ္တဲ့ ဘယ္ေနရာမွာလဲေတာ့မသိ
အဲဒီဌာနက ဘ႑ာေရး ဒုမန္ေနဂ်ာအလုပ္ကေနထြက္ဘုိ႕
ကၽြန္မအတြက္ နာရီ၀က္ထက္ပုိ မစဥ္းစားခဲ့ရပါဘူး။
ဘာလုိ႕လဲဆုိေတာ့ ေအာ္ေနာစေနာ့ ေတြကုိ ကၽြန္မေၾကာက္တယ္ေလ။

ေနာက္ကုမၸဏီေလာကေရာက္ေတာ့ လစာက စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ေလာက္ေနေတာ့
ကၽြန္မ ေအာ္ေနာစေနာ့ နဲ႕ ေ၀းေနရတာေပါ့
ဒါေပမဲ့ ကုိယ္တုိင္ မပတ္သက္ခဲ့ရေပမဲ့ အျခားလူေတြကုိ ေပးခဲ့ရတဲ့ ေအာ္ေနာစေနာ့စာရင္းေတြက
ကၽြန္မဆီေရာက္လာျပန္ေရာ
အဲဒီစာရင္းေတြကုိ ကၽြန္မ ဘယ္ေခါင္းစဥ္ေအာက္ကေန က်ခံရမလဲ
အျခားလူေတြေတာ့ ဘယ္လုိလုပ္တယ္မသိေပမဲ့
ကၽြန္မကေတာ့ C.Money ဆိုျပီးနံမည္လွလွေလးေပးထားခဲ့တယ္။
လဘက္ရည္ဘုိးမဟုတ္ဘူးေလ ေကာ္ဖီဘုိးေပါ့။ Coffee Money
ကုိယ့္လူမ်ိဳးေတြ ဂုဏ္မငယ္ေအာင္ပါ။

ကၽြန္မတစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ အျပင္ေလာကကုိေရာက္သြားျပီးမွ ျပန္လာေတာ့
အားပါးပါး ကၽြန္မတုိ႕ ရြာကေလးရဲ႕ ေကာ္ဖီစာရိတ္ေတြက အရမ္းကုိ ျကီးမားလာတာဘဲ။
ဒါဆုိရင္ေတာ့ C.Money ေခါင္းစဥ္နဲ႕မလုိက္ဖက္ဘူးေလဆုိျပီး
နံမည္အသစ္စဥ္းစားရျပန္တယ္။
Research & Development Expenses ဆုိျပီး လဘက္ရည္ဘုိးၾကီးၾကီးေတြကုိ
ထည့္ပစ္လုိက္ရတယ္။
ကဲ စာရင္းကုိင္အေပါင္းသူေတာ္ေကာင္းတုိ႕
အသင္တုိ႕ေရာ ဘယ္လုိေတြ စာရင္းထည့္ၾကပါလိမ့္။

မေန႕က ကၽြန္မတုိ႕ ကုမၸဏီနဲ႕ဆက္သြယ္ရတဲ့အစုိးရဌာနတစ္ခုက ေငြရျပီဆုိလုိ႕
စာရင္းကုိင္ကၽြန္မ ခ်က္လက္မွတ္သြားယူပါတယ္။
အဲဒီဌာနကုိ ပထမဦးဆုံးသြားရတာျဖစ္ျပီး အတြင္းလူတစ္ေယာက္က လုိက္ပုိ႕ပါတယ္။
ေငြစာရင္းဌာန ဒု-ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ကၽြန္မထက္အသက္နည္းနည္းဘဲၾကီးပုံရတယ္
ရြယ္တူလားေတာင္မသိႏိုင္ပါဘူး သူတို႕က အဟန္႕ေကာင္းတာကုိး။
ခ်က္ကုိလွမ္းယူလုိက္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကုိ ေမးခြန္းတစ္ခုေမးပါတယ္။
ဒီဌာနနဲ႕ဆက္သြယ္တာ ပထမဦးဆုံးထင္တယ္တဲ့။
ကၽြန္မက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းဘဲ ဟုတ္ပါတယ္မမလုိ႕ေျဖလုိက္ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကုိ လုိက္ပုိ႕တဲ့ သူတို႕ဌာနအတြင္းလူက ကၽြန္မေပါင္ကုိ လက္နဲ႕တုိ႕လုိက္ပါတယ္။
လုပ္သက္အႏွစ္ 20ေက်ာ္လာေတာ့ သူဘာဆုိလုိတယ္ဆုိတာ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။
ေအာ္ေနာစေနာ့ေပါ့
ဒါေပမဲ့ အျပင္မွာ ၾကိဳေျပာထားရင္ေတာ့ ကၽြန္မတစ္ခုခု စီစဥ္ခဲ့မွာေပါ့
အခုေတာ့ ေငြပါလာေပမဲ့ စာအိတ္လဲမပါ ေနာက္ျပီး ကုိယ္နဲ႕ရြယ္တူေလာက္ရွိတယ္
ဘ႑ာေရးဌာန ဒုညႊန္ၾကားေရးမွဴးကုိ ကၽြန္မ ဘယ္လုိမ်က္ႏွာနဲ႕ေပးရမလဲ
မဆုံးျဖတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေနာက္လုိတာရွိရင္ ကုမၸဏီကုိဖုံးဆက္ပါေျပာျပီး
ကၽြန္မထထြက္လာတာေပါ့။
အျပင္ကုိေရာက္မွ သူတုိ႕အတြင္းလူကုိ ေဟာက္ရတယ္။
ေစာေစာတုန္းကေတာ့ ၾကိဳမေျပာဘဲနဲ႕ အတြင္းခန္းေရာက္မွ ဘယ္လုိျဖစ္တာတုန္းေပါ့။
ငါ့မွာစာအိတ္လဲ ပါမလာဘူးဆုိေတာ့
အစ္မရယ္တဲ့ အျခားလူေတြလည္း ဒီအတုိင္း စာအိတ္ထဲမထည့္ဘဲ ေပးေနတာဘဲတဲ့။
ေအာ္ ဟုတ္လားေပါ့။
ဘယ္ေလာက္ေပးရမွာတုန္းေမးေတာ့။
ျမန္မာေငြ 5000 က်ပ္ပါတဲ့။
ကဲ တုိ႕ရြာကေလးရဲ႕ ဘ႑ာေရး ဒုညႊန္မွဴးမမတစ္ေယာက္ကုိ ကၽြန္မ ဘယ္လုိမ်က္ႏွာမ်ိဳးနဲ႕
ေငြအလြတ္ေပးရပါ့မလဲ။
ေပးရမဲ့ကၽြန္မ သတိၱမရွိတာမုိ႕ သူတုိ႕အတြင္းလူကုိ ငါထမီတစ္ထည္ေလာက္ထြက္၀ယ္ျပီး
ျပန္လာပုိ႕ေပးမယ္ေျပာလုိက္မိပါတယ္။
ကၽြန္မနဲ႕အတူသူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ဒုညႊန္မွဴးေတြျဖစ္ကုန္တာမုိ႕
ကၽြန္မလည္း အစုိးရအလုပ္မွာ ဆက္လုပ္ေနရင္ စား၀တ္ေနေရးနဲ႕ မိသားစု ေတာင္းဆုိမွဳေတြေၾကာင့္
ဒီလုိဘဲ ေအာ္ေနာစေနာ့ေတြကုိ မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီးလက္ခံေနရမွာလား။
ေတာ္ေသးတယ္ ကံတရားက မ်က္ႏွာသာေပးေပလုိ႕ေပါ့။
အလုပ္ပုိလုပ္ရေပမဲ့ အပုိေငြမေတာင္းရတဲ့ လစာနဲ႕ေလာက္တဲ့ဘ၀မ်ိဳးကုိ
ေရာက္ေနခဲ့လုိ႕ေပါ့။
မဟုတ္ရင္ေတာ့ ေအာ္ေနာစေနာ့ေတြနဲ႕ကၽြန္မလုိ ေၾကာက္တတ္ပုံနဲ႕ဆုိရင္
အင္း.............