မိုက္မဲျခင္း

ကၽြန္မရဲ႕ မုိက္မဲမႈေတြကုိ ဒီမနက္ ျပန္သုံးသပ္မိပါတယ္။

အလုပ္ထဲမွာ တစ္ေယာက္ထဲ က်ဳံးလုပ္လုိ႕မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ

ေနာက္ထပ္ လုပ္ႏိုင္မယ္ထင္တဲ့ အသက္ငယ္တဲ့

အသစ္ေတြကုိ ထပ္တြဲေခၚရတာေပါ့။

ျပီးခဲ့တဲ့လက စျပီး အလုပ္၀င္တဲ့ ၀န္ထမ္း အငယ္တစ္ေယာက္က

ဖ်ားလုိ႕ ခြင့္တုိင္ပါတယ္။

ဒီမနက္ ရုံးျပန္တက္လာေတာ့ ကၽြန္မက ဘယ္လုိျဖစ္တာတုန္းလုိ႕
သတင္းေမးပါတယ္။

အဖ်ား 100ေလာက္ရွိေတာ့ ေမေမက ရုံးမသြားနဲ႕လုိ႕ေျပာတယ္တဲ့

ရုံးက အေ၀းၾကီး တခုခုဆုိ ျပန္ရလြယ္တာမဟုတ္ဘူးတဲ့။

ေအာ္ အသက္ 30ေက်ာ္ သမီးကုိ မူၾကိဳသြားသလုိ စိတ္ပူတယ္ ထင္ပါရဲ႕လုိ႕
ေတြးမိရင္းက အေတြးေတြက ဆက္သြားတယ္။

ကၽြန္မအလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ သက္တမ္းမွာ တာ၀န္ေက်ခ်င္စိတ္ေတြ သိပ္မ်ားတယ္

လစာအမ်ားၾကီးရဘုိ႕ ဆုိတာထက္ ကုိယ္လုပ္တတ္တာေတြကုိ မတြက္ကတ္ဘဲ

လုပ္ခဲ့သလုိ မလုပ္တတ္တာေတြကုိလဲ ေမးျပီး လုပ္ႏိုင္သေလာက္လုပ္ေနခဲ့တယ္

အလုပ္ေလာဘတၾကီးေပါ့။

ျပီးခဲ့တဲ့ 4ႏွစ္ေလာက္တုန္းက ဖ်ားတာ တစ္ပတ္ေက်ာ္ေနျပီ အဖ်ားက 103 / 104 လဲ

ထမင္းရည္နဲ႕ စြပ္ျပဳတ္ယူလာျပီး အလုပ္ကုိ လာခဲ့တယ္။

ကိုယ္လုပ္ထားတဲ့ လက္စ လက္န ေတြက မ်ားေတာ့ အျခားလူေတြကလဲ

တာ၀န္မခံခ်င္ေတာ့ ေနသာရဲ႕လားလုိ႕ ေမးရုံေမးၾကတာ

1990ခုႏွစ္ ေဖာင္ၾကီးသင္တန္းတက္ေတာ့လဲ

လူက ပင္ပန္းျပီး အရမ္းကို အားနည္းေနတာ

ေက်ာင္းဆင္းပြဲ စစ္ေရးျပက်င့္ခါနီးမွာ သင္တန္းဆရာက

ေက်ာင္းဆင္းပြဲ မပါခ်င္တဲ့လူေတြ အျပင္ထြက္ႏိုင္တယ္လုိ႕ ေျပာေတာ့

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္မ ရပ္ေနတဲ့ ျမက္ခင္းကုိ ငုံၾကည့္လုိက္တာ

ေျမၾကီးေတြက ေရြ႕ေနတယ္ေတာင္ ထင္လာတယ္

အမွန္က ကၽြန္မ အားနည္းျပီး မူးေနတာျဖစ္မယ္

ဒါေပမဲ့ စိတ္ထဲကေန အားတင္းလုိက္တယ္

ငါ့ေျခေထာက္နဲ႕ ငါေတာ့ ဒီကြင္းထဲကေန မထြက္သြားဘူး

သတိေမ့သြားလုိ႕ သူမ်ားက ထမ္းထုတ္သြားရင္သာရွိမယ္

အဲ့ ဂလုိ ရူးေၾကာင္မူးေၾကာင္အေတြးနဲ႕ သင္တန္းသူ ပထမဆု ကုိ ရသြားတယ္

ခု ႏွစ္ေပါင္း 20ေက်ာ္မွ ျပန္စဥ္းစားလုိက္ေတာ့

ကၽြန္မေလာက္မုိက္တဲ့လူ ရွိပါဦးမလား

စိုင္းထီးဆုိင္ရဲ ႕ ဥေပကၡာေလာကသား သီခ်င္းထဲကလုိ

ခုေတာ့ ဆုတံဆိပ္ေတြ ဖုံတက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းရယ္ မေန႕က က်န္ခဲ့ျပီ တဲ့

တကယ္လုိ႕မ်ား အဲ့လုိ ရူးရူးမုိက္မုိက္ေတြ ေတြးျပီး ကၽြန္မ ေသသြားရင္ေရာ

အင္း ေလာကၾကီးကေတာ့ ပုံမွန္အတိုင္း လည္ပတ္ေနျမဲဘဲေနာ္

ခု အသက္ၾကီးလာေတာ့ ျပန္ေတြးမိခ်ိန္မွာ ငါေတာ္ေတာ္ မိုက္မဲပါလားလုိ႕

အေတြးေတြ ၀င္လာတယ္

အဲဒါ မွားေကာင္းမွားႏိုင္ေပမဲ့

ခု အသက္ၾကီးခ်ိန္အထိ မိုက္မဲေနဆဲဘဲ။