ကၽြန္မရုံးလာတဲ့လမ္းေပၚမွာ လိႈင္ျမိဳ႕နယ္၊ ျမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္ရွိတယ္။
လကုန္ရက္နီးတုိင္း အဲဒီဘဏ္ထဲမွာ အသက္ၾကီးပုိင္းလူေတြ မ်ားမ်ား ရပ္ေနတာကုိေတြ႕ရတယ္။
ပင္စင္လာထုတ္ၾကတာေလ။
သူတုိ႕ကုိျမင္တုိင္း ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ တမ်ိဳးခံစားရတယ္။
ကုိယ္တုိင္ အသက္ၾကီးပုိင္းေရာက္လာလုိ႕လဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
အသက္ၾကီးလုိ႕ ပင္စင္ယူရတဲ့အခ်ိန္မွာ
လူအမ်ားစုဟာ သာမန္စား၀တ္ေနေရးအတြက္ စိတ္ခ်ရတဲ့အေျခေအနမ်ိဳး
မရွိပါဘူး။
ျမန္မာေတြမုိ႕ သားသမီးေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြက ၾကည့္ရႈၾကလုိ႕သာ
ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္မွာ တိမ္ေတာက္ၾကရတဲ့ လူမ်ိဳးပါ။
ကၽြန္မတုိ႕ ျမန္မာေတြမွာ ကံတရားပါဘဲ ေလ ဆုိျပီး
ဘ၀ကုိ ကံလက္ထဲ ပစ္ထည့္ထားႏိုင္ လုိ႕သာေပါ့။
ေနာက္ တာ၀န္ရွိသူေတြက တြင္တြင္သုံးတဲ့စကားလုံးေတြလဲ ရွိေသးတယ္။
ကုိယ္ထူကုိယ္ထ တဲ့
စရိတ္မွ်ေပး တဲ့
စကားလုံးေတြသာလွတာပါ
တကယ္လက္ေတြ႕ မျပည့္စုံတဲ့လူေတြရဲ႕ဘ၀က မလွဘူး။
စင္ကာပူ ခဏေနေတာ့လဲ စားေသာက္ဆုိင္ေတြမွာ
အသက္ၾကီးတဲ့လူေတြက စားပြဲသုတ္ ပန္းကန္သိမ္း တံပ်က္လွည္း
လုပ္တာကုိ ၾကည့္ျပီး ေရာက္ခါစမွာ စားဘုိ႕ ခက္ေနတယ္။
ကၽြန္မတုိ႕လူမ်ိဳးက ကုိယ္ဘဲ အပင္ပန္းခံလုိက္မယ္
ကုိယ့္မိဘ အိုၾကီးအုိမ ျဖစ္ေနမွ လုပ္ေနတာကုိ ဘယ္လုိ စိတ္ႏွလုံးနဲ႕
ၾကည့္ေနႏိုင္ပါ့မလဲ။
အဲ့လုိၾကည့္မေနႏိုင္လုိ႕ လုပ္လုိက္တာ လြဲသြားတာလဲ ရွိခဲ့တယ္။
တေန႕ကၽြန္မနယ္ျပန္သြားေတာ့ အသက္(55)ႏွစ္အေမက ရုံးကေန ေမာၾကီးပမ္းၾကီးျပန္လာတာေတြ႕ေတာ့
အေမပင္စင္ယူခ်င္ယူပါလား သမီးလုပ္ေကၽြးပါ့မယ္လုိ႕ေျပာတုန္း
အေမကလဲ ရုံးက လူၾကီးနဲ႕အဆင္မေျပလာတဲ့ေနမို႕
ထန္းသီးေၾကြခုိက္ က်ီးနင္းခိုက္ၾကဳံျပီး
အသက္(55)ႏွစ္မွာ လုပ္သက္ႏွစ္(30)ျပည့္ ပင္စင္တင္လုိက္ပါေရာ။
ပင္စင္ယူျပီး အိမ္မွာလဲေနေရာ Depression ၀င္ေတာ့တာပါဘဲ။
ညဘက္အိပ္မေပ်ာ္တာတုိ႕။ လူေတြက ငါ့ကုိ ဘယ္လုိဆက္ဆံၾကတာတုိ႕
ထုိင္ေနရင္း ၀မ္းနည္းလာလုိ႕ ငိုတာပါတုိ႕
ျဖစ္ကုန္ပါေလေရာ။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ စိတ္ေရာဂါဆုိင္ရာ ဆရာ၀န္ဆီျပျပီး ေဆးေသာက္လုိက္မွဘဲ
နည္းနည္း ျပန္တည္ျငိမ္လာေတာ့တယ္
သူ႕ကုိ နားခိုင္းလုိက္တာ ကၽြန္မ မွားသြားတယ္ေလ။
တေန႕မွာေတာ့ လူဆုိတာ အုိရမွာပါ
ကုိယ္အုိတဲ့အခ်ိန္မွာေရာ..........
No comments:
Post a Comment