လူၾကီး

ကၽြန္မအသက္က (44)ႏွစ္ဆုိေတာ့ လူၾကီးေပါ့။ ကၽြန္မတုိ႕ကုမၸဏီနဲ႕ဆက္သြယ္ျပီးလုပ္ရတဲ့ အစိုးရဌာနထဲက တစ္ခုကုိ လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ခြင့္အတြက္ ေလွ်ာက္လႊာတင္ရတယ္။ ကၽြန္မတုိ႕တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေနျပည္ေတာ္ၾကီးွဆီကုိေပါ့။ ကၽြန္မကိုယ္တုိင္မသြားႏိုင္တာနဲ႕ အလုပ္ခြင္ထဲက အမ်ိဳးသား၀န္ထမ္းအငယ္ေတြကုိ လႊတ္၇တာေပါ့။ လုိအပ္တဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြကလဲ အမ်ားသား စုစုေပါင္း (3)ေခါက္ေလာက္သြားျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္မ၀န္ထမ္းကေျပာလာပါတယ္။ စာရြက္စာတမ္းပုိင္းေတာ့ စုံပါျပီတဲ့ လူၾကီးလာေတြ႕ပါတဲ့။ ကၽြန္မက ေအး ငါလိုက္ေတြ႕ပါ့မယ္ေပ့ါ။ အသက္က(44)ႏွစ္ဆုိေတာ့ လူၾကီးေပါ့။ အဲဒါနဲ႕ ေနျပည္ေတာ္ကုိ မနက္ 6နာရီေလာက္ ရန္ကုန္ကေန ထသြားတာေပါ့။ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေတာ့ မနက္(10)နာရီ အခ်ိန္ေကာင္းမွာ သက္ဆုိင္ရာ ရုံးေတာ္ၾကီးကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ကၽြန္မ ၀န္ထမ္းေမာင္ေလးက အဲဒီဌာနက ဦးစီးအရာရွိနဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ လူၾကီးေခၚလာပါတယ္တဲ့။ အဲဒီ ဦးစီးအရာရွိက ကၽြန္မကုိၾကည့္ျပီး ဒါလူၾကီးလားတဲ့။ အိုး စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ေပ်ာ္သြားတယ္။ ငါဆံပင္ေတြ ျဖဴေနတာေတာင္ လူၾကီးလုိ႕မထင္ေသးဘူးကုိး။ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္မလဲ လူၾကီးျဖစ္ေၾကာင္း visiting card ကေလး ထုတ္ေပးရတာေပါ့။ လူၾကီးျဖစ္ေၾကာင္းေသခ်ာေတာ့ ထပ္လာတဲ့ေမးခြန္းက အထက္လူၾကီးကိုေတြ႕ဘုိ႕ ဘာလက္ေဆာင္ပါသလဲတဲ့။ အမွန္ကေတာ့ ဘာလက္ေဆာင္မွ မပါပါဘူး။ ရပါတယ္ ဘာလက္ေဆာင္ၾကိဳက္သလဲ ကၽြန္မ အခုသြား၀ယ္လုိက္ပါ့မယ္ေပါ့။ သူ႕အထက္လူၾကီးက ပစၥည္းမၾကိဳက္ပါဘူးတဲ့ အသျပာေငြေၾကးၾကိဳက္ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါနဲ႕ ကၽြန္မလည္း ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲလုိ႕ ေစ်းသည္ဆန္ဆန္ထုတ္ေမးလုိက္ပါတယ္။ သူေျပာတဲ့ေငြပမာဏကို အျခားလူေတြေရွ႕မွာ စာအိတ္ထဲ မထည့္ခ်င္တာနဲ႕ ကၽြန္မနဲ႕အတူသြားတဲ့ေမာင္ေလးကုိ အျပင္မွာ သြားထည့္ခဲ့လုိ႕မွာလုိက္ပါတယ္။ နည္းနည္းၾကာလာလုိ႕လုိက္သြားေတာ့ ကၽြန္မ၀န္ထမ္းေကာင္ေလးက အိမ္သာကထြက္လာတာေတြ႕ေတာ့ ေအာ္နင့္ႏွယ္ ရုိးလုိက္တာ အဲသေလာက္မလုိပါဘူး အခန္းျပင္ ဒီအတုိင္းထည့္လဲရပါတယ္လုိ႕ ေဟာက္ရတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ လူၾကီးၾကီးနဲ႕ေတြ႕ခဲ့ျပီး ကၽြန္မေလွ်ာက္ထားတဲ့ ခြင့္ျပဳမိန္႕တစ္ခုရခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။ အမွန္က သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္နဲ႕ညီတဲ့သူတုိင္းကုိေပးရမဲ့ ခြင့္ျပဳ႕မိန္႕ပါ။ ကၽြန္မတုိ႕လုပ္ငန္းတစ္ခုတည္းကုိ အထူးေပးရတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဟဲဟဲ ဒါေပမဲ့ ဟုိး ဘုရင္ေတြေခတ္တုန္းကလုိ မဟာဆန္ဆန္ လက္ေဆာင္ပဏာမ်ား ဆက္သရန္လုိသည္ေပ့ါ။ ကဲ တုိ႕တုိင္းျပည္ၾကီးမွာေလ