Sunday, December 27, 2009

အစာစားျခင္း

မခင္ဦးေမထဲမွာ ဖတ္လုိက္ရတယ္။ စလုံးက ဘူေဖးဆုိင္မွာ စလုံးေငြ 50 ေလာက္ေပးရေပမဲ့ စားတဲ့လူေတြအမ်ားျကီးဘဲတဲ့။
စလုံးေငြ 50 ဆုိေတာ့ ျမန္မာေငြနဲ႕အျကမ္း 35000 က်ပ္ေပါ့။
ကၽြန္မကေတာ့ ဘူေဖးကုိ အျပင္မွာ ပုိတ္ဆံနဲ႕တခါဘဲ စားဖူးပါတယ္။
စားႏိုင္မွ ေပးထားတာ တန္မွာေလဆုိတဲ့အသိနဲ႕တင္ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္က ထန္ေနျပီး။
ေလာဘစိတ္နဲ႕လုိတာထက္ ပိုစားမိေတာ့ ေနာက္ေန႕မွာ ေနလုိ႕မေကာင္းခဲ့ပါဘူး။

ကၽြန္မ စလုံးမွ ခဏေနတုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြက အစားအေသာက္အတြက္ ေခၚရင္ အျမဲျပန္ေျပာေလ့ရွိတာက စလုံးေငြ 10 ထက္ပုိတဲ့ဆုိင္ဆုိရင္ေတာ့ သူမ်ားေကၽြးလဲ ငါလုိက္မစားဘူး ငါလည္းသူမ်ားကုိ အဲေလာက္တန္ျပန္မေကၽြးဘူးလုိ႕။

ကုိယ္တစ္ေယာက္ထဲ တန္ဘုိးျကီးတာ စားမဲ့အတူတူ အျခားအစားအေသာက္ေခၽြတာေနရတဲ့လူေတြနဲ႕ မွ်စားလုိက္မယ္ေလဆုိတဲ့ စိတ္ေျကာင့္ပါ။ ကပ္ေစးနည္းတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

သူတုိ႕ သြားစားျကတာကုိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိမွလဲ မေနခဲ့ပါဘူး။

မေန႕ကပိတ္ရက္မွာ ထမင္းခ်က္ေကၽြးတဲ့ ကၽြန္မညီမက ခရီးထြက္သြားေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရမွာ ပ်င္းတာနဲ႕ အိမ္နားက ထမင္းဆုိင္ကေလး မွာ ဆင္းစားျဖစ္တယ္။
ပထမရက္မွာ ျကက္အသဲအျမစ္နဲ႕စားတာ 700က်ပ္ ေနာက္ေန႕မနက္မွာ ငါးျကင္းဟင္းနဲ႕စားတ 600က်ပ္ ခ်ဥ္ဟင္းတစခြက္၊ အရြက္ေျကာ္နည္းနည္း နဲ႕ ကၽြန္မျကုိက္တဲ့ တုိ႕စရာေတြကုိ အမ်ားျကီးခ်ေပးထားေသးတယ္။

အဲဒီမတုိင္ခင္တရက္မွာ ဓႏုျဖဴေဒၚေစာရီဆုိင္မွာ ၀င္စားတာ 2000က်ပ္ ေလာက္က်တယ္။

စားေကာင္းတာခ်င္းကေတာ့ အတူတူပါဘဲ။

စလုံး ကလူေတြအားလုံးနီးပါး ျမန္မာတခ်ိဳ႕ကလြဲရင္ ထင္ပါတယ္ ဆုိင္မွာဘဲ စားျကတာကုိေတြ႕ရတယ္။
စားေသာက္ဆုိင္တန္းက ျဖတ္ရတဲ့အခါတိုင္း အျမဲတမ္း သတိထားမိတာကေတာ့ စားလုိ႕မကုန္တဲ့ ပန္းကန္ေတြကုိပါဘဲ။
အဲဒီအခါေတြမွာ စားစရာရွားပါးတဲ့လူေတြရဲ႕ ျမင္ကြင္းက စိတ္ထဲမွာ တန္းေပၚလာျမဲပါ။
ဘာသာတရားအရ ဘုံေတြရွိတယ္ဆုိတာ ဘယ္ေနရာေတြမွန္း ကၽြန္မ မသိပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ ျမင္ေနရတဲ့ေနရာအရဆုိရင္ေတာ့ အစာေရစာ ရွားပါးတဲ့ဘုံေတြရွိသလုိ အစာေရစာေပါမ်ားတဲ့ ဘုံေတြကုိလည္း မ်က္စိေရွ႕ျမင္ေနရတာဘဲေနာ္။

ဘယ္လုိဘုံဘဲေရာက္ပါေစ ဆာမွစားမယ္ သတိနဲ႕စားမယ္လုိ႕ အဟာရျဖစ္ေအာင္ စားမယ္ဆုိတဲ့ စိတ္နဲ႕ အျမဲတန္း ႏိုးေဆာ္ေနဆဲပါ။

ကၽြန္မသိတဲ့ တရုတ္အဆုိအမိန္႕တခုရွိပါတယ္။

အစာစားတဲ့ေနရာမွာ မ်က္စိ၊နား စတဲ့ အာရုံခံစားမွဳေတြကုိ ခဏဖယ္ထားျပီး
၀မ္းဗိုက္ရဲ႕အသံကုိ နားေထာင္ပါတဲ့။

ဗိုက္ထဲက ဆာလာမွ စားပါလုိ႕ ဆုိလုိခ်င္တာထင္ပါရဲ႕။

အဲလုိနားေထာင္ျကည့္လုိက္ေတာ့ ကၽြန္မဗိုက္ထဲက 4နာရီ နဲ႕ 6နာရီျကားေလာက္ မစားဘဲေနရင္ေတာ့
ေဘးလူျကားေလာက္တဲ့ အသံမ်ိဳးစုံျမည္လာတာပါဘဲ။

အဲဒီအခ်ိန္ေလာက္မွဘဲ စားျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

အျခားလူေတြေရာ ဘယ္လုိစားေနျကပါသလဲ။

5 comments:

  1. အစားအေသာက္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ စားခ်င္စိတ္ေလာဘ ႀကီးတယ္။ ျပီးရင္ စားမကုန္ေတာ့ အိမ္မွာ ခ်က္တာဆိုရင္ သြန္ရတာ၊ ဆိုင္မွာဆိုရင္ ပန္းကန္ထဲ ထားခဲ့ရတာ မ်ားတယ္။

    ဆင္ျခင္မယ္လို႕ေတာ့ စိတ္ထဲအၿမဲရွိတယ္( ပိုက္ဆံႏွေမ်ာတဲ့စိတ္ တစ္ခုတည္းနဲ႕ )

    အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ စားစရာ၇ွားပါးတဲ့လူေတြကို ေတြးမၾကည့္ခဲ့မိဘူး

    ဒီပို႕စ္ေလးဖတ္ျပီး တကယ္ဆင္ျခင္မယ္လို႕...............

    ReplyDelete
  2. ရုံးမွာေတာ႔ သတ္မွတ္ခ်ိန္ဘဲစားၿဖစ္တယ္
    အလုပ္သိပ္မ်ားေနရင္လဲမစားလဲရတယ္
    အိမ္မွာဆို တဇြတ္ဇြတ္စားေနမိတယ္
    ဘာလုိ႔ပါလိမ္႔ေနာ္
    မမေၿပာသလုိ ဆင္ၿခင္မွ ဆင္ၿခင္မွ
    အခုေတာ႔ အကုန္သက္သာေအာင္ စေနတနဂၤေႏြလဲ အလုပ္ထြက္လုပ္ေနလုိက္တယ္ ေအးေရာ

    ReplyDelete
  3. အဲဒီေနရာမွာေတာ့ ေအာ္တိုပဲ ေခၽြတာစရာမလိုဘူး စားကိုမစားနိုင္လို ့ကုန္နိုင္သေလာက္ပဲမွာစားတယ္ ဘူေဖးတတ္နိုင္ရင္သြားမစားဘူး လံုးဝမတန္လို ့စားနိုင္တာကေၾကာင္စာေလာက္ဆိုေတာ့အရမ္းရံုွးတယ္..
    ဆိုင္မွာစားလည္းမကုန္လို ့ထားခဲ့ရတာမ်ားလို ့စားနိုင္တဲ့လူနဲ ့သြားစားတယ္ ကိုယ့္ဟာကို မစားခင္သူ ့ကိုအရင္မွ်ေပးလိုက္တယ္ေလ..အခုေနာက္ပိုင္း အိမ္မွာစားတာမ်ားတယ္

    ReplyDelete
  4. သတိ...သတိ...ေလး ကပ္ထားမယ္ မမ... း)) ။ စားခ်င္တဲ့၊ဆာတဲ့ အခ်ိန္တုိင္းမွာ စားခြင့္ ရတဲ့ ဘ၀ ကို ေက်နပ္ ေက်းဇူးတင္တယ္..။ အဲ့လုိပဲ စားခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ ဆာတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ စားခြင့္မရတဲ့ သူေတြကုိ တကယ္စာနာ သနားမိပါတယ္...။

    ReplyDelete
  5. စာေတြ လာဖတ္သြားပါတယ္ အလြဲေတြ ဆက္လြဲေပးပါအံုး
    စာေရးတာ က်ဲတယ္ဗ်ာ မ်ားမ်ားေရးပါ
    ဖတ္ရတာ မ၀ဘူးဗ်ိဳ႕ တထိုင္တည္းနဲ႕ အားလံုးကုန္သြားျပီ

    ReplyDelete