စိတ္ဓါက္က်ျခင္း

ကၽြန္မက အျမဲတမ္း တက္တက္ျကြျကြနဲ႕လွဳပ္ရွားေနတတ္တယ္လုိ႕
လူေတြက ျမင္ျကတယ္။

ဒါေပမဲ့ တခါတေလ ကၽြန္မ စိတ္ဓါက္က်ေနခဲ့တယ္။

ကၽြန္မစိတ္ဓါက္က်ခ်ိန္ေတြမွာ ဘာလုပ္တယ္ထင္ပါလဲ။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ငုိခဲ့တယ္ အိပ္ယာထဲေစာေစာ၀င္ျပီးေတာ့
လူမသိေအာင္ ေခါင္းမူးျခဳံထားလုိက္ေသးတယ္။

နည္းနည္းျကီးလာေတာ့ သီခ်င္းဆုိခဲ့တယ္ထင္တယ္။

ေနာက္ စာအမ်ိဳးမ်ိဳးေတြဖတ္ခဲ့တယ္။

တခါတေလ ရုံးကေနခြင့္ယူျပီး အိပ္ယာထဲမွာ ေခြေခြကေလး ျငိမ္ေနခဲ့ဘူးတယ္။
အဲဒါဆုိေတာ္ေတာ္ အေျခအေနဆုိးေနျပီ။

ေနာက္ဆုံးဆင့္မွာေတာ့ တရားနာခဲ့တယ္။

စိတ္ဓါက္အက်ဆုံးအခ်ိန္ကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ
ေသေတာ့မယ္လုိ႕ထင္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္မယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးရဲ႕
အလုပ္ေပးတရားေခြကို ခဏတုိင္းျပန္နာျပီး။
ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြအတြက္ ရုပ္ရွိရင္ေရာဂါရွိျပီလုိ႕
မွတ္သာထားလုိက္ေပေတာ့ ဆုိတဲ့စကားေလးေရရြတ္ရင္
ေ၀ဒနာကုိ ေစာင့္ျကည့္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။

မနက္မုိးလင္းေတာ့ ေအာ္ ငါမေသေသးပါလားဆုိျပီး ထခဲ့တယ္။

ေန႕စံျပီးညခံရတဲ့ ငရဲျပည္ဆုိတာရွိတယ္လုိ႕ျကားဘူးေပမဲ့
ေန႕ခင္းဘက္အလုပ္ကုိသြား
ညဘက္မွာ ေ၀ဒနာေတြခံစားခဲ့ရစဥ္က ျပိတၱာဘ၀မကူးဘဲ
လူအျဖစ္နဲ႕ ငရဲခံရတယ္လုိ႕ ေတြးမိတယ္။

ကုိယ့္ေျခေထာက္ေပၚကုိယ္ရပ္တည္ရတဲ့အျပင္ မိဘတာ၀န္က ကုိယ့္တာ၀န္လုိ႕
စိတ္ျကီး၀င္ခဲ့တဲ့အတြက္လည္း ၀င္ေငြရတဲ့အလုပ္က
ကုိယ့္ဘ၀မွာအေရးအျကီးဆုံးလုိ႕ခံယူခဲ့မိတယ္။

အဲဒါေျကာင့္ ထင္တယ္ ဖယ္ရီကားေပၚတက္လုိက္တာနဲ႕
ေ၀ဒနာေတြကို ခဏေမ့ထားႏိုင္ခဲ့တယ္။

ေမ့ထားခဲ့တဲ့ေ၀ဒနာေတြက ညေန ရုံးကားေပၚကဆင္းတာနဲ႕
အလုအယက္တုိး၀င္လာတယ္ထင္တယ္။

ဒါေပမဲ့ လူဆုိတာ ေသေန႕ေစ့မွ ေသတယ္ဆုိတာမွန္တယ္။
ေသေန႕မေစ့ေသးေတာ့လည္း ျပန္ေကာင္းလာတာဘဲ။

ကၽြန္မေနမေကာင္းခဲ့ဘူးလုိ႕ ေဘးလူေတြကုိေျပာျပေတာ့ ဘယ္တုန္းကလဲတဲ့
သူတုိ႕ သတိေတာင္မထားမိခဲ့ဘူးထင္တယ္။

ကၽြန္မကံေကာင္းတာျဖစ္မယ္ အသည္းအသန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္ေတြက သျကၤန္ပိတ္ရက္နဲ႕
အျခားရုံးပိတ္ရက္ေတြျဖစ္ေနေတာ့ လူမသိဘဲ ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။

အခုလည္း စိတ္ဓါက္နည္းနည္းက်ေနတာကုိ သိေနတယ္။

က်ေနတဲ့စိတ္ကုိ ျမင္ေနရတယ္။

ေစာင့္ျကည့္လုိက္ရင္ျပန္တက္လာမယ္ဆုိတာသိတယ္။

အခ်ိန္ယူျပီးေစာင့္ျကည့္လုိက္ဦးမယ္။