က်ီးလန္႕စာ စား

ကၽြန္မ မနက္တုိင္း ဖယ္ရီေစာင့္တဲ့ေနရာမွာ ခိုကေလးေတြရွိတယ္။
ခိုစားေရာင္းတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ရွိတယ္။

မနက္ခင္းအိမ္ကမထြက္ခင္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဘဲ ေသာက္ေလ့ရွိေပမဲ့
ရုံးေရာက္ရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆာေနတတ္လုိ႕ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းမုန္႕တစ္ခုခု စားေလ့ရွိတယ္။

ဖယ္ရီခ်ိန္ထက္ အနည္းဆုံး 10မိနစ္ေစာ ေရာက္ေလ့ရွိတာမုိ႕
ခိုကေလးေတြကုိ ျကည့္ရင္း မုိးလင္းလင္းခ်င္း သူတုိ႕ဆာမွာလုိ႕ ေတြးမိျပီး
ေန႕တုိင္း ခိုစာေကၽြးျဖစ္တယ္။

သူမ်ားေတြ ခိုစာေကၽြးျပီး ဆုေတာင္းေလ့ရွိတယ္လုိ႕ျကားဘူးေပမဲ့
အက်ိဳးလုိလုိ႕ ေညာင္ေရသြန္းတယ္ ဆုိတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးကုိ မျကုိက္တာမုိ႕
ခုိေလးေတြ လုစားေနတုန္းမွာ ျကည္ႏူးတဲ့စိတ္ကေလးနဲ႕ အျမဲတစ္ခ်က္ျကည့္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါပါဘဲ။

ဒီေန႕ေတာ့ ခိုစာေကၽြးရင္း ကားလမ္းမေပၚမွာမုိ႕ ဟြန္းသံ အိတ္ေဇာပိုတ္ကအသံေတြ
ထြက္လာရင္ သူတို႕စားေနရာကေန လန္႕ျပီး ပ်ံေျပးျကတာ စားေနတုန္းမွာလဲ
စိတ္ေအးလက္ေအးမဟုတ္ဘဲ ေဘးဘီကုိ ရန္သူလားဆုိျပီး ျကည့္ေနရတာေတြကုိ
သတိထားမိျပီး အေတြးေတြက ရွည္ေနပါေတာ့တယ္။

က်ီးလန္႕စာစားဆုိတဲ့စကားပုံကုိလဲ သတိရလုိ႕ေပါ့။

ခုေတာ့ က်ီးေတြမဟုတ္ပါဘူး ခုိေတြေလ။

လူ႕ဘ၀ေတြလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။

အစားေကာင္းေတြခ်ည္းစားရတဲ့လူ

ေကာင္းတခါဆုိးတလွဲ႕စားေနရတဲ့လူ

ဘ၀မွာတခါမွ အေကာင္းဆုိတာ မစားရတဲ့လူဆုိျပီး
အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့

အဲဒီထဲကမွ အစားေကာင္းစားရေပမဲ့ စိတ္ေအးလက္ေအးမစားႏိုင္တဲ့လူ

ထမင္းျကမ္းကုိ ယပ္ခတ္ျပီးစားတဲ့လူ

စားေသာက္ဆုိင္မွာ အလွ်ံပယ္စားရေပမဲ့ လက္ကဖုံးကုိ မခ်တမ္းေျပာေနရျပီး
အစားကုိေျဖာင့္ေျဖာင့္မစားႏိုင္တဲ့လူ

အုိး စားနည္းစတုိင္ေတြကလည္းမ်ိဳးစုံေပါ့။

ကၽြန္မကေတာ့ ညေနစာထမင္းကုိ ခ်စ္ခင္တဲ့လူေတြနဲ႕ ေအးေအးလူလူစားခ်င္ခဲ့တယ္။

ဟင္းေကာင္းဘုိ႕ထက္ စားေကာင္းဘုိ႕ကုိ ပုိလုိခ်င္ခဲ့တယ္။

က်ီးလန္႕စာစား ဘ၀မ်ိဳးကုိ မုန္းတယ္။