အမ်ိဳးသားတန္းျမင့္ေက်ာင္း

ကၽြန္မေမာင္ေလးက ဆရာကန္႕ေတာ့ပြဲဖိတ္စာပုိ႕တာနဲ႕ အေတြးေတြက
အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘ၀ကုိ ျပန္ေရာက္သြားပါတယ္။
ကၽြန္မ သူငယ္တန္းကေန (10)တန္းအထိေနခဲ့ရတာ

ပဲခူး အ.ထ.က(3) လုိ႕ ေခၚတဲ့ အမ်ိဳးသားတန္းျမင့္ေက်ာင္း ပါ။

အမ်ိဳးသားတန္းျမင့္ေက်ာင္း လုိ႕ ေခၚလုိက္တာကုိ ပုိအားရွိျပီး
အဓိပါယ္ျပည့္၀သလုိပါဘဲ။
ေနာက္ျပီး အဲဒီေက်ာင္းမွာ ေနခဲ့ရတယ္ဆုိတဲ့အေတြးက
အျမဲတန္း စိတ္အင္အားကုိရွိေစခဲ့ပါတယ္။
တုိ႕က အမွတ္(3)ထြက္ေလ ဆုိျပီးေတာ့ေပါ့။

အမ်ိဳးသားတန္းျမင့္ေက်ာင္းရဲ႕ သေကၤတတစ္ခုကေတာ့
အမ်ိဳးသားေန႕ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေက်ာ္(10)ရက္ေန႕ကုိ
ခမ္းခမ္းနားနားလုပ္ျကတာပါ။
မေရာက္ခင္တလေလာက္ကတည္းက ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူေတြကုိ
အကတုိက္ အမ်ိဳးသားေန႕မွာ ေက်ာင္းကေနေရႊေမာေဓါဘုရားအထိ
အကအဖြဲ႕ေတြနဲ႕ တန္းစီလွည့္ျကတာပါ။
ညဘက္ အျငိမ့္ေတြငွား၊ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြ ညစာစားပြဲလုပ္
ဆရာကန္႕ေတာ့ပြဲေတြလုပ္နဲ႕ ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။

ကၽြန္မေတာင္ အေမကုိမေျပာဘဲ အကတုိက္ထားျပီး ၀တ္စုံဘုိးေတာင္းခါနီးမွ
အသိေပးလုိ႕ အေမက ဒီႏွစ္ေတာ့ရွိပါေစ ေနာက္မလုပ္ရလုိ႕ အမိန္႕ထုတ္လုိက္ပါတယ္။
မဟုတ္ရင္ accountant မျဖစ္ဘဲ dancer ေတြ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။

သူငယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀ကုိ အဲဒီမွာ စခဲ့ရပါတယ္။
လက္ဦးဆရာမကေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ေခတ္မွာ နံမည္ျကီး အရုိက္ျကမ္းတဲ့
ဆရာမ ေဒၚေသာင္းေသာင္းပါ။
အသံနဲ႕ရုပ္ဟန္အမူအယာကုိ အခုထိ မ်က္စိထဲပုံေဖာ္ျကည့္ရင္
ျမင္ေယာင္လုိ႕ရပါေသးတယ္။
အဲဒီေလာက္ စဲြခဲ့တာပါ။

ေမလ ေမြးတာမုိ႕ ဇြန္ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္မွာ အသက္မျပည့္ေပမဲ့
ဇြန္လေက်ာင္းဖြင့္ရက္မွာေတာ့ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မက မူျကို(2)ႏွစ္ေက်ာ္ တက္ခဲ့တာမုိ႕
တကယ္တန္းေျပာရရင္ ေက်ာင္းပါး၀ေနပါျပီ။
ေက်ာင္းကုိ ငိုယုိလာတဲ့အဆင့္ကုိ ေက်ာ္ခဲ့ေပမဲ့
အျခားကေလးေတြ အတန္းထဲမွာ ငုိယုိေနလုိ႕
ဆရာမေဒၚေသာင္းေသာင္းက ေျခာက္လွန္႕ျကိမ္းေမာင္းရပါတယ္။
အဲဒီလုိျကိမ္းေမာင္းျပီးေနာက္ေန႕ဆုိရင္
ကၽြန္မက သူအခန္း(A) ကေန ေက်ာင္းအုပ္ျကီးဦး၀င္းေမာင္ အမ်ိဳးသမီး
ေဒၚျမင့္ျမင့္ရီ သင္တဲ့ (B) ခန္းကုိ ကုိယ့္သေဘာနဲ႕ကိုယ္ေျပာင္းတက္ေနလုိက္ပါတယ္။
(B)ခန္းက အျခားကေလးေတြကုိ ဆူျပန္ရင္လည္း
ေနာက္ေန႕ (A) ခန္းျပန္ေရာက္သြားျပန္ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ဟုိအခန္းကူးတက္ ဒီအခန္းကူးတက္လုပ္ရင္း
စာေမးပြဲေျဖခါနီးေရာက္လာေတာ့
အေမ့ဆရာျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းအုပ္ျကီး ဦးျမင့္ဦးက မသန္းရီနင့္သမီး စာေမးပြဲေျဖရင္လဲ
ေက်ာင္းအပ္ေတာ့လုိ႕ ေခၚေျပာယူရပါတယ္။
ေက်ာင္းအပ္ရင္ အခန္းေျပာင္းတက္လုိ႕မရေျကာင္းလဲ တခါတည္း သတိေပးလုိက္ပါေတာ့တယ္။
အေမနဲ႕ဆရာမေဒၚေသာင္းေသာင္းက ေမးပါတယ္။
ဘာလုိ႕အခန္းေျပာင္းတက္သလဲတဲ့။
ဆရာမေတြက ဆူတာကုိးလုိ႕ ျပန္ေျဖသတဲ့။
ဒါနဲ႕ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အဆူအရုိက္ျကမ္းတဲ့ ဆရာမေဒၚေသာင္းေသာင္းစားပြဲခုံေဘးမွာ
ကၽြန္မကုိခုံေလးတစ္လုံးနဲ႕ မ်က္စိေရွ႕ထုိင္ခိုင္းထားရပါေတာ့တယ္။
အျခားကေလးေတြကို ဆူျပီးရင္ ကၽြန္မကုိဆူတာမဟုတ္ဘူးေနာ္လုိ႕
ဆရာမက ေျပာတာကုိလဲ အခုထိျကားေယာင္ေနခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီလုိ ကေလးမ်ိဳးပါ။

အေမရုိက္လုိ႕သာ အဆင့္ေကာင္းေအာင္ က်ိဳးစားခဲ့ရတာပါ။
ေသခ်ာျပန္စဥ္းစားလုိက္ေတာ့ စာကုိ စိတ္၀င္းတစားမရွိခဲ့ပါဘူး။
အေမကသာ ေစာင့္မျကည့္ခဲ့ရင္ စာတတ္လာမဲ့ ပုံေတာ့မရွိပါဘူး။

ဒါေပမဲ့ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္မ(6)တန္းႏွစ္မွာပါ။
ကၽြန္မတုိ႕အတန္းပုိင္ဆရာမက ေငြနဲ႕မိဘရာထူးကုိလုိက္ျပီး
အတန္းအစားခြဲတတ္တဲ့သူျဖစ္ေနပါတယ္။
ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က ခ်မ္းသာျပီး
ကုိယ္ပုိင္ကားနဲ႕အိမ္က လုိက္ပုိ႕ေလ့ရွိပါတယ္။
ကၽြန္မကုိလည္း သူ႕ကားနဲ႕၀င္၀င္ေခၚတတ္ပါေသးတယ္။
ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ သူ႕အေဖက ရာထူးရွိတဲ့သူပါ။
ကၽြန္မကေတာ့ ေငြနဲ႕ရာထူးႏွစ္ခုစလုံးမရွိတဲ့သူပါ။
ဒါေပမဲ့ အဲဒီဆရာမနဲ႕ကၽြန္မအေမက ေက်ာင္းေနဘက္
အမ်ိဳးသားတန္းျမင့္ေက်ာင္းထြက္ေတြပါ။
တေန႕မုန္စားဆင္းခ်ိန္မွာ သူတုိ႕ႏွစ္ေယာက္ ကစားျပီးအျငင္းအခုန္ျဖစ္ရာကေန
ေနာက္ဆုံးေတာ့ အားလုံးက ၀င္မကစားတဲ့ ကၽြန္မေခါင္းေပၚအကုန္ေရာက္လာျပီး
အတန္းေရွ႕ေခၚရုိက္ခဲ့တာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ျပင္းထန္သလဲဆုိရင္
အသက္(12)ႏွစ္မွာ အရုိက္ခံရတဲ့အရွိဳးရာက အခု (43)ႏွစ္အထိ ျပလုိ႕ရပါေသးတယ္။
ကၽြန္မ ဘာလုပ္မယ္ထင္ပါသလဲ။
အေမကုိေတာ့ လုံး၀မေျပာပါ ထပ္အရုိက္ခံရႏိုင္ပါတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္ျပီး တစ္ညလုံးငုိ၊စဥ္းစားပါတယ္။

ေနာက္ေန႕မနက္မွာေတာ့
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကုိလဲေျပာလုိက္ပါတယ္။
ငါနင္တုိ႕နဲ႕ေပါင္းလုိ႕ မလုပ္ဘဲအရိုက္ခံရတာမုိ႕ ဆက္မေပါင္းေတာ့ဘူးလို႕။

ေနာက္ကၽြန္မအတန္းေျပာင္းဘုိ႕ ကုိယ့္ဖာသာ က်ိဳးစားယူလုိက္ပါတယ္။
သူငယ္တန္းထဲက အတန္းေျပာင္းတက္လာတာေလ
ကၽြန္မကုိနားလည္မွဳရွိျပီး ပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ဆရာကေတာ့
ဆရာဦးျကီးျမင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
သူက သခ်ာၤ သင္တဲ့ဆရာျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မကုိလည္းသူ႕အတန္းပုိင္ အခန္းကုိေျပာင္းယူလုိက္ပါတယ္။

(6)တန္းေရာက္တဲ့အထိ သခ်ာၤမွာ အေမက အမွတ္ျပည့္ရေအာင္လုပ္ဆုိလုိ႕သာ
လုပ္ခဲ့ရတာပါ။ ေျဖမဲ့ေန႕ဆုိရင္ အမွတ္ရပါ့မလားလုိ႕ အျမဲတမ္းေျကာက္စိတ္ရွိေနခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့
သခ်ာၤဆရာ ဦးျကီးျမင့္ကုိ ေလးစားတဲ့စိတ္ေျကာင့္ ကၽြန္မသခ်ာၤကုိ စိတ္၀င္စားျပီး
သခ်ာၤေတာ္တဲ့သူတစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
အခုကၽြန္မအသက္ေမြးတဲ့ စာရင္းကုိင္ပညာ က သခ်ာၤကုိ အေျခခံတာမုိ႕
ဆရာကုိ ခဏတုိင္းအမွတ္ရေနဆဲပါ။

သခ်ာၤဘယ္ေလာက္ေတာ္ေတာ္ အဂၤလိပ္စာကေတာ့ အခုထိ ညံေနတုန္းပါ။
ကၽြန္မတုိ႕တုန္းက (5)တန္းမွ စျပီး ABC သင္ရတာမုိ႕
(4)တန္းေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ျကုိသင္ထားဘုိ႕
အန္တီႏွစ္ လုိ႕ေခၚတဲ့ ကၽြန္မတုိ႕နဲ႕အိမ္ခ်င္းကပ္လ်က္ ေဒၚသန္းႏွစ္ဆီကုိ
ေန႕တုိင္းသြားသင္ခိုင္းပါတယ္။
စာသင္ခ်ိန္ေရာက္ေပမဲ့ ကၽြန္မ ေရာက္မလာလုိ႕ အန္တီႏွစ္က အျမဲေခၚရေလ့ရွိတာကုိလဲ
မေမ့ပါဘူး။
အန္တီႏွစ္ဆုိတာ လွပျပီးခ်မ္းသာတဲ့ဘြဲ႕ရအပ်ိဳျကီးျဖစ္ျပီး ေလွခါးအဆင္းမွာ လိမ့္က်လုိ႕
ေျခေထာက္နည္းနည္း မသန္တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။
သူက ကၽြန္မတုိ႕လုိ သာမာန္ကေလးေတြကုိ စာသင္တာေပမဲ့ စာမသင္ခင္မွာ
ေရမိုးခ်ိဳးျပီး သန္႕ရွင္းေမႊးျကုိင္ေနတတ္လုိ႕
ကၽြန္မတုိ႕ကေလးေတြ အန္တီႏွစ္နားကုိ လုထိုင္တတ္ျကပါတယ္။
သူက ျကမ္းျပင္မွာ ထမင္းစားခံု၀ုိင္းနဲ႕သင္တာပါ။

ဆရာဦးျကီးျမင့္ အသိအမွတ္ျပဳလုိ႕ က်ိဳးစားခ်င္စိတ္ျဖစ္ျပီးေနာက္ပုိင္းမွာမွ
ကၽြန္မ တကယ္စာကုိစိတ္၀င္စားလာတာပါ။
ဆုေပးပြဲေတြကုိလည္း အဲဒီႏွစ္က စတက္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

ေနာက္ထပ္အမွတ္ရလာတဲ့ဆရာမကေတာ့ ဆရာမ ေဒၚခင္စန္းပါ။
ကၽြန္မတုိ႕ေက်ာင္းက ဆရာမ အမ်ားစုက ဒီေက်ာင္းထြက္ အပ်ိဳျကီးေတြျဖစ္
နည္းနည္းလည္း ပညာဂုဏ္ ၀င့္တယ္လုိ႕ ထင္ခဲ့မိပါတယ္။
အျခားေက်ာင္းက ၀င္လာတဲ့ဆရာမေတြဆုိရင္ နည္းနည္းလည္း ဆရာျပန္လုပ္တာေတြ႕ရပါတယ္
သူတုိ႕ေလာက္ေက်ာင္းအေပၚေစတနာ မထားႏိုင္ဘူးလုိ႕လဲ တဖက္သတ္ထင္တတ္ျကပါေသးတယ္။
ဆရာမေဒၚခင္စန္းက နယ္ကေျပာင္းလာတဲ့သူေပမဲ့ ကၽြန္မတုိ႕ေက်ာင္းထြက္ ဆရာမေတြကို
မွီေအာင္ လုိက္ႏိုင္တဲ့အျပင္ အားနည္းျပီးက်ိဳးစားခ်င္တဲ့စိတ္ရွိသူေတြကုိ ေဖးမေခၚယူတာပါေတြ႕လုိက္ရပါတယ္။
ကၽြန္မတုိ႕ကသူငယ္တန္းကေန စေနလာတဲ့လူေတြမို႕ ေခါက္ရုိးက်ိဳးေနေပမဲ့
နယ္က အတန္းျကီးမွ ေျပာင္းလာျပီး စာေတာ္တဲ့သူေတြကုိလည္း ဆရာမက ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႕
ဆက္ဆံတာေတြကုိ ေတြ႕ခဲ့ရလုိ႕
သူနဲ႕လက္ပြန္းတတီးမဆက္ဆံခဲ့ေပမဲ့
ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာေတာ့ အခုထိ ေလးစားေနဆဲပါ။

ေက်ာင္းကဆရာမအမ်ားစုက အေမ့သူငယ္ခ်င္းအပ်ိဳျကီးေတြျဖစ္ျပီး
စာေမးဘုိ႕နဲ႕ရုိက္ဘုိ႕ကေတာ့ အားလုံးသစၥာဓိဌာန္ျပဳထားသူေတြျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီဆရာမေတြရဲ႕ေက်းဇူးေျကာင့္ အခုလုိ သက္ေတာင့္သက္သာအသက္ေမြး၀မ္းေျကာင္းႏိုင္တာပါ။

ေနာက္ဆရာမတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေဒၚတင္ေအးျဖစ္ပါတယ္။
သူက ထက္ျမက္မွဳနဲ႕ ေအးခ်မ္းမွဳ အစြန္းႏွစ္ဘက္ကုိ နင္းထားတဲ့သူတစ္ေယာက္လုိ႕ခံစားရပါတယ္။
စာသင္ခ်ိန္ေတြမွာ စိတ္အားထက္သန္သေလာက္ အျပင္ေရာက္သြားတာနဲ႕ေအးခ်မ္းတဲ့လူတစ္ေယာက္လုိ႕
ကၽြန္မျမင္ခဲ့ပါတယ္။
ဆရာမမ်ားနားေနခန္းမွာ ဆူညံပြက္ေလာရုိက္ေနတဲ့ ဆရာမေတြျကားထဲမွာ သူ႕ကုိ အျမဲတည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းစြာ
ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
အမွန္အတုိင္း၀န္ခံရရင္ ငါျကီးလာရင္လည္း သူ႕လုိေနမယ္လုိ႕ေတာင္ စိတ္ကူးခဲ့မိပါတယ္။
ေနႏိုင္ေအာင္လည္းက်ိဳးစားခဲ့ပါတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာျကာျပီးမွ ဆရာမနဲ႕ေနာက္တျကိမ္ျပန္ေတြ႕ခ်ိန္မွာေတာ့
သူက ထင္ထားတာထက္ပုိေအးခ်မ္းျပီး
ကၽြန္မဆက္အတုယူရမဲ့ဘ၀မ်ိဳးေရာက္ေနပါေတာ့တယ္။

ဆရာမေဒၚသန္းခ်စ္
ကၽြန္မစာေတာ္ခဲ့ေပမဲ့ (10)တန္းႏွစ္မွာ က်န္းမာေရးေျကာင့္ ေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမတက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ေန႕ခင္းထမင္းစားခ်ိန္မွာ အေမက ေကာ္ဖီနဲ႕မုန္႕လာလာပုိ႕တတ္လုိ႕
ေက်ာင္းသားေတြက နင့္အေမ ႏို႕လာတုိက္တယ္လုိ႕ ေအာ္ ခံရတဲ့အထိပါ။
စာေမးပြဲေျဖဘုိ႕နီးလာခ်ိန္အထိ ကၽြန္မမွာ စာအဆင့္သင့္မရွိေသးပါဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ အေမ့သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္ ကၽြန္မဆရာမလဲျဖစ္တဲ့ ေဒၚသန္းခ်စ္က
ဒီႏွစ္ေျဖရင္ အမွတ္နည္းလိမ့္မယ္ေနာက္ႏွစ္မွ ေျဖပါလုိ႕ ေခၚေဆြးေႏြးပါတယ္။
အဲဒီအေျကာင္းကုိ အေမျပန္ေျပာျပခ်ိန္မွာေတာ့
ေခါင္းမာတတ္တဲ့ကၽြန္မက ဒီႏွစ္ဘဲေျဖမယ္လုိ႕ ခ်က္ခ်င္းတုန္႕ျပန္လုိက္ပါတယ္။
ကၽြန္မက ဘ၀ကုိ မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ေမာင္းႏွင္တတ္မွန္း အခုအသက္နည္းနည္းျကီးလာခ်ိန္မွာ
သိလာရပါတယ္။
စာကူးဘုိ႕ အခ်ိန္မရေတာ့တာမုိ႕ အျပင္ကထုတ္တဲ့စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ျပီး
စာကုိအခ်ိန္ဇယားနဲ႕ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ျကည့္ပါေတာ့တယ္။
ဆရာ၀န္၊အင္ဂ်င္နီယာအမွတ္ကုိ မမွီေပမဲ့
ကၽြန္မအေျခအေနနဲ႕သင့္ေတာ္တဲ့ စီးပြားေရးတကၠသုိလ္ကုိေရာက္သြားပါေတာ့တယ္။

အခုျပန္စဥ္းစာျကည့္မိပါတယ္။
ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္လား။
စာေတာ္မွ အမွန္မ်ားမ်ားရမွ ဆရာ၀န္လုပ္ခြင့္ရွိတဲ့တုိင္းျပည္မွာ
လူငယ္ေတြ ကုိယ္၀ါသနာမပါဘဲ အသိအမွတ္ျပဳခံခ်င္တဲ့စိတ္နဲ႕
ဆရာ၀န္ျဖစ္ခဲ့တဲ့လူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိေနမလဲ
ေနာက္ ဆရာ၀န္ေလာကနဲ႕နီးနီးကပ္ကပ္ေနျကည့္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ
ကၽြန္မဆရာ၀န္မျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနာင္တမရပါ။

အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ပါသလား
က်န္းမာေရးမေကာင္းတဲ့ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္အတြက္
ဘယ္လုိမ်ား ေယာက္က်ာၤးေတြနဲ႕ရင္ေဘာင္တန္းျပီး
အလုပ္ခြင္၀င္ႏိုင္ပါ့မလဲ။

အခုေတာ့ ကၽြန္မစာရင္းကုိင္ေလးပါ။
အဲဒီအတြက္လည္း အျမဲတန္း ေက်နပ္ေနဆဲပါ။

ေနာက္ဆရာမတစ္ေယာက္ကေတာ့
အဂၤလိပ္စာမွ နံမည္ျကီးတဲ့ ေဒၚစန္းျမင့္ပါ။
(10)တန္းမွာ ကၽြန္မက ေက်ာင္းတက္လုိက္မတက္လုိက္ျဖစ္ေနခ်ိန္
အတန္းထဲမွာ စာေမးခံရပါတယ္
Form the earth to the moon
သင္တဲ့အခ်ိန္ပါ။
crawl ဆုိတဲ့စာလုံးအဓိပါယ္ကို မသိတဲ့အတြက္ ရုိက္လုိက္တာ
လက္တင္မဟုတ္ဘူး ကုိယ္ေတြပါ အရုိက္ခံခဲ့ရပါတယ္။
ဆူလဲဆူရုိက္လဲရုိက္မို႕
ေတာ္ေတာ္ေလးရွက္သြားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒါ 1983ခုႏွစ္ကပါ။
1993ခုႏွစ္ ကၽြန္မ ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္းမွာ အရာရွိငယ္စာေမးပြဲ ၀င္ေျဖခဲ့ပါတယ္။
အစကတည္းက အဂၤလိပ္စာက ခပ္ညံညံ မျဖစ္လုိ႕သာသင္ခဲ့တာ
(10)တန္းေအာင္ျပီး အဂၤလိပ္စာနဲ႕ေတာ္ေတာ္ေလးေ၀းခဲ့ပါေတာ့တယ္။
စာေမးပြဲမွာ စာရင္းကုိင္၊အဂၤလိပ္စာနဲ႕ ဗဟုသုတေျဖရပါတယ္။
အဂၤလိပ္စာမွာ Direct & Indirect ေျပာင္းတာလုပ္ခိုင္းပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ (10)ႏွစ္က သင္ခဲ့တဲ့ အတန္းထဲမွာ မနက္တုိင္းေအာ္ဟစ္ခဲ့ရတာကုိ
ျပန္စဥ္းစားလုိက္ေတာ့

Direct ကေန Indirect ကုိေျပာင္းတဲ့အခါမွာ " ေကာ္မာ အတြင္းက
၀ါက်အမ်ိဳးအစားကုိ ျကည့္ရပါတယ္။
statement ၀ါက်ျဖစ္လုိ႕ reporting verb said to ကုိ told ကုိေျပာင္းျပီး
" ေကာ္မာအျပင္ဘက္က ၀ါက်ကုိ အစမွ အဆုံးထိ ခ်ေရးရပါမယ္။
" အတြင္းက I က first person ျဖစ္လုိ႕ ၀ါက်အျပင္က subject ကုိရည္ညႊန္းပါတယ္။
............................
............................
အဲဒီလုိျပန္ရြတ္ရင္း ရုိက္တဲ့ဆရာမေဒၚစန္းျမင့္ မ်က္ႏွာကုိ ျမင္ေယာင္ရင္း
အဂၤလိပ္စာညံတဲ့ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေလးေျဖႏိုင္ခဲ့ျပီး
ျမန္မာ့သစ္လုပ္ငန္းမွာ အငယ္တန္းအရာရွိျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္ဆရာမ။

ဆရာျကီးဦး၀င္းေမာင္
ဆရာျကီးက ကၽြန္မအေမရဲ႕တကယ့္ဆရာအရင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ဆရာလည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာျကီးက အရက္ေသာက္တယ္လုိ႕နံမည္ျကီးပါတယ္။
အရက္ေသာက္တဲ့သူအမ်ားစုက မွတ္ဥာဏ္ခ်ိဳ႕ယြင္းတယ္လုိ႕
ဘယ္လုိပင္ ေျပာျပပါေစ။
ကၽြန္မတုိ႕(10)တန္း ရူပေဗဒဘာသာသင္ဘုိ႕ အခန္းထဲ၀င္လာရင္
လက္ထဲမွာ ဘာစာအုပ္မွ မပါသလုိ အျခားဆရာ ဆရာမေတြလုိ
မေန႕က ဘယ္ေရာက္သြားျပီလဲလုိ႕ ဘယ္တုန္းကမွ ေမးေလ့မရွိတာ
ကၽြန္မေသခ်ာ မွတ္မိေနပါတယ္။
အခုေတာ့ ဆရာျကီးကြယ္လြန္သြားျပီလုိ႕ သိလိုက္ရပါတယ္။

အဲဒီလုိဆရာ၊ဆရာမေတြ အခုလုိ အသက္ေတြျကီးတဲ့အခ်ိန္မွာ
ကၽြန္မတုိ႕အေနနဲ႕ ဦးခ်ကန္႕ေတာ့ဘုိ႕
အဆင္သင့္ဘဲဆုိတာ....................................
ိ