အစ္မျကီး အမိ အရာ

ကၽြန္မတုိ႕က ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ပါ။
ကၽြန္မညီမေလးက ကၽြန္မထက္ (2)ႏွစ္ငယ္ပါတယ္။
ကၽြန္မက ညုိညို ပိန္ပိန္ အရပ္ရွည္ရွည္ ညီမလုပ္သူက ၀၀ ျဖဴျဖဴ လုံးလုံးေလးမို႕ တျခားစီပါဘဲ။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျပာဘူးတယ္။
နင္တုိ႕ညီအစ္မက မ်က္နွာေပၚက ကလီစာေတြတူတယ္တဲ့။
ဥပမာ ႏွဳတ္ခမ္း၊ႏွာတံ၊မ်က္လုံး၊ႏွာေခါင္းေတြေပါ့။
ကၽြန္မမိဘေတြကုိ သိတဲ့လူေတြကေတာ့ ကၽြန္မက အေဖနဲ႕ တူျပီး ညီမက အေမနဲ႕ တူတယ္လုိ႕ ေျပာျကပါတယ္။
အင္း ဘယ္လုိညွိေမြးတယ္ဆုိတာေတာ့ ကာယကံရွင္ေတြဘဲ သိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။
ကၽြန္မက ႏို႕ဘူးေသာက္ျပီး သူက အေမႏို႕စုိ႕ျကီးလာသူတုိ႕ထုံးစံအတိုင္း သူက ထြားေနေတာ့တာေပါ့။
အျခားလူေတြက ညီမက ပုိရင့္တယ္ေျပာရင္ သူက မခံခ်င္စိတ္နဲ႕ ငါက ဥပဓိေကာင္းတာပါလုိ႕လဲ သူ႕ကုိယ္သူ ေျဖသိမ့္တတ္ပါတယ္။
ကၽြန္မက ပိန္ပိန္ေသးေသးေပမဲ့ ဇြဲေကာင္းျပီး အေက်ာမာတဲ့သူပါ။
အေမရုိက္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ မ်က္ရည္မက်ဘဲ က်ိတ္ခံတတ္ျပီး ညအိပ္ယာထဲေရာက္မွ က်ိတ္ငိုတတ္သူပါ။
ညီမကေတာ့ မရုိက္ခင္က ေအာ္ငိုတတ္ျပီး အရိုက္မခံရေအာင္လဲ ပတ္ေျပးတတ္သူပါ။
ကၽြန္မတုိ႕အေမက အရိုက္ျကမ္းသူမုိ႕ ကၽြန္မက အျမဲသတိထားေနတတ္ျပီး သူအပစ္လုပ္လာရင္လည္း နင္က အျကီးဘဲ မျကည့္ဘူးလားဆုိျပီး ကၽြန္မအမ်ားဆုံးအရုိက္ခံရသူမုိ႕ ကၽြန္မက အျမဲသူ႕ကုိ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္လုပ္ေနတတ္ပါတယ္။
ကၽြန္မ ဘယ္လုိဘဲေရွာင္ေရွာင္ ကၽြန္မဆီကုိအျမဲတမ္း ေရႊ၀ါေရ႕ ငါေတာ့ ဆုိျပီးေရာက္ေရာက္လာတာပါဘဲ။
ပထမဦးဆုံးမွတ္မိတာေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ မူျကိုေက်ာင္းအားကစားျပိဳင္ပြဲမွာပါ။
ပ၊ဒု၊တ ဆုရတဲ့သူေတြကုိ တံုးကေလးေတြေပၚတင္ျပီးဆုေပးေတာ့ ဓါက္ပုံရုိက္တာကုိ သူလဲရုိက္ခ်င္တယ္တဲ့ ဆုမရဘဲနဲ႕
ေျပးေတာ့လဲ ၀တုတ္တုတ္ကေလးနဲ႕ သူမ်ားေနာက္က။
သူတုိ႕ရုိက္ျပီးရင္ နင့္ကုိတင္ျပီးရုိက္ေပးမယ္လုိ႕ဆုိေတာ့လည္း တစ္ေယာက္ထဲ မရိုက္ခ်င္ဘူးတဲ့ အစ္မျကီးအမိရာဆုိေတာ့ စီစဥ္ရတာေပါ့။
ဆုရတဲ့လူေတြကေတာ့ ဘယ္ဖယ္ေပးမလဲ အဲဒီလူေတြရဲ႕တုံးေဘး ေျမျကီးေပၚမွာ သူက ရပ္ျပီးရုိက္တာေလ။
အဲဒါလည္း ေက်နပ္သြားတာဘဲ။
ေနာက္ မူျကိုကေန သူငယ္တန္းေရာက္ေတာ့ သူက ဥာဏ္ေကာင္းေပမဲ့ စာက်တ္ရတာပ်င္းတယ္ေလ။
သူနဲ႕ အေမရဲ႕ နီနီစာက်တ္လုိ႕ ေအာ္သံေတြကို ရပ္ကြက္ထဲကလူေတြက သိတယ္။
အေမလည္း ေအာ္ရပါမ်ားလုိ႕ နီနီက်တ္ လုိ႕ဘဲ ေအာ္ႏိုင္ေတာ့တယ္။ ေရွာ့ကပ္ေလ။ အေျကာင္းမသိတဲ့လူေတြကေတာ့ ဘယ္လုိထင္မယ္ မသိပါဘူး။
ကၽြန္မညီမက ညာစားတတ္ေတာ့ အဖြားနဲ႕ဦးေလးက ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တယ္ေလ။ ကၽြန္မဆုိရင္ အဖြားက ေပါင္တြင္းေျကာအျမဲေခၚအလိမ္ ခံရေပမဲ့ သူ႕ဆုိရင္ေတာ့ ဆြမ္းေတာ္စြန္႕တဲ့မုန္႕ အျမဲေကၽြးတတ္တယ္။
ကၽြန္မစာေမးပြဲေျဖတာ လူမသိေပမဲ့ ကၽြန္မညီမအလွည့္မွာေတာ့ အားလုံးက သူငယ္တန္းေျဖမွာကုိ ပါရဂူဘဲြ႕ေလာက္မွတ္ျပီး
၀ုိင္းစာက်တ္ခိုင္းျကတာေလ။ စာေမးေပးတဲ့လူနဲ႕။ အဖြားကလည္း ေက်ာင္းကုိ ေဆးေပါလိပ္ျကီးနဲ႕ လုိက္ေစာင့္ေသးတယ္ အခန္းျပင္ကေနေပါ့။
အဲဒီလုိနဲ႕ ေအာင္စာရင္းလည္းထြက္လာေရာ သူနံမည္မပါလာဘူးေလ။က်ပါေလေရာ။
အုိး ကၽြန္မတုိ႕ဦးေလး အေမ့ေမာင္က သူ႕တူမ စာေတြအကုန္ရတယ္ သူေတာင္ညဘက္စစ္ေပးလုိက္ေသးတယ္ဆုိျပီး။
ဆရာမအိမ္ကုိ ေဒါင္းတုိ ေမာင္းတုိနဲ႕ခ်ီတက္သြားပါေလေရာ။
ခဏေနေတာ့မွ ဆရာမအိမ္ကေန ေခါင္းငိုက္စုိက္ခ်ျပီးျပန္လာပါေတာ့တယ္။ သူက စာေမးပြဲခန္းထဲေရာက္ထဲက အိပ္ေနတာတဲ့ ဘယ္လုိမွ ႏိုးေရးခိုင္းလုိ႕မရဘူးတဲ့ ဒါေျကာင့္က်တာပါတဲ့။ စာေမးပြဲမေျဖခင္ညမွာ သူ႕ကုိ စာ၀ိုင္းေမးျပီး ညဥ့္နက္မွ အိပ္ရတာကုိ အခဲမေက်လုိ႕ စာေမးပြဲခန္းထဲလဲေရာက္ေရာ စအိပ္ပါေလေရာေလ။ အင္း အိပ္တုန္းက အိပ္ခဲ့ျပီးေတာ့ စာေမးပြဲက်တယ္လည္းဆုိေရာ ငိုလုိက္တာ။
အဲဒီလုိညီမမ်ိဳးေပါ့။
သူ႕သားကေလးက သူငယ္တန္းကုိ တစ္ႏွစ္ထဲေအာင္ေတာ့ အဲဒါဆုိရင္ ကေလးမွားလာတာျဖစ္မယ္။ နင့္သားဆုိရင္ တစ္ႏွစ္ထဲမေအာင္ဘူးလုိ႕
၀ုိင္းဟားတဲ့အထိေပါ့။
ကၽြန္မတုိ႕ညီအစ္မကုိ အေမက ဆုိက္ကားကုိ လေပးနဲ႕ေက်ာင္းသြားျပန္ဘုိ႕ငွားထားေပးတာ။ သူ႕နံမည္က ဦးဘုိနီတဲ့။
သူ႕ဆီက အျမဲတမ္းအရက္နံ့ရျပီး ကြမ္းေတြလည္း စားတတ္တယ္။
ဒါေပမဲ့ အေမက စားေဖ်ာ္-အရက္ဌာနမွာလုပ္ေတာ့ အရက္ေသာက္တတ္တဲ့ ဆုိက္ကားသမားကုိ သူ႕လုပ္ငန္းေဖာက္သည္လုိ႕ဆုိျပီးမ်ား စိတ္ခ်လက္ခ် သမီးႏွစ္ေယာက္အတြက္ ငွားထားေပးသလားထင္ရတယ္။
အမွန္ကေတာ့ ဦးဘုိနီက သေဘာေကာင္းျပီး ကၽြန္မတုိ႕ကိုလည္းဂရုတစုိက္ရွိလုိ႕ပါ။
တခါတေလ ေက်ာင္းအျပန္ သူဆိုက္ကား လူရလုိ႕လုိက္သြားရရင္ ကၽြန္မတုိ႕ေဆာ့ရင္းေစာင့္ျကတာေပါ့။ ပုိေတာင္ ေကာင္းေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြထားျပီးသြားေဆာ့ေနေတာ့ ေပ်ာက္ေပါင္းလည္းမနည္းဘူး။ ေပ်ာက္တုိင္းလည္း အရိုက္ခံတာပါဘဲ။
ဦးဘုိနီကေတာ့ ေျပာရွာတယ္ ေပ်ာက္တဲ့ေန႕အျပန္လမ္းမွာ နင္တုိ႕အေမေတာ့ရုိက္ေတာ့မွာလုိ႕ စိတ္မေကာင္းသံျကီးနဲ႕ေပါ့။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတုိ႕ညီအစ္မက ေဆာ့ျမဲ။
မုိးရြာတဲ့ တစ္ညေန ဦးဘုိနီကုိမေတြ႕တာနဲ႕ ကၽြန္မက ညီမေလးကုိ နင္ လြယ္အိတ္ေတြ ထမင္းခ်ိဳင့္ေတြေစာင့္ရင္းေနခဲ့ ငါဆုိက္ကားဂိတ္ကုိသြားျကည့္ဦးမယ္ဆုိျပီးထားခဲ့တယ္။
ဆိုက္ကားဂိတ္မွာက (10)ေပ အနက္ေလာက္နဲ့ (2)ေပခြဲ အက်ယ္ေလာက္ရွိတဲ့ အုတ္ေရေျမာင္းတစ္ခုရွိတယ္။
ကၽြန္မက (7)ႏွစ္ဆုိေတာ့ အဲဒီေျမာင္းကေလးကုိ တံတားကေနမသြားဘဲ ခုန္ေက်ာ္ကူးျပီး ဆုိက္ကားဂိတ္မွာ ဦးဘုိနီကုိ ရွာေနတုန္း ေနာက္ကအသံေတြျကားလုိ႕ လွည့္ျကည့္ေတာ့ ကၽြန္မညီမေလ ေနာက္ကလုိက္လာျပီး ကၽြန္မခုန္တဲ့အတုိင္း လိုက္လုပ္ေတာ့ သူ႕အရြယ္ေလးနဲ႕ မခုန္ႏိုင္ဘဲ အုတ္ေျမာင္းထဲက်သြားပါေလေရာ။
မုိးေတြရြာေနလုိ႕ ေျမာင္းထဲမွာ ေရေတြက စီးေနတာ။
ကၽြန္မေအာ္လုိ႕ ဆုိက္ကားနင္းတဲ့ ဦးေလးျကီးေတြက ဆင္းဆယ္ေပးတယ္။
အေပၚေရာက္လာေတာ့ သြားေလးျဖီးျပီ ငါက နင္ခုန္လုိ႕ လိုက္ခုန္တာတဲ့။
ကဲ အဲဒီလုိညီမေလးမ်ိဳးပါ။
ေနာက္နည္းနည္းျကီးလာေတာ့ ကၽြန္မက အေမ့အလစ္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕စက္ဘီးစီးတတ္ေနတာကုိ သူသိတယ္ေလ။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕စက္ဘီးငွားစီးေနတုန္း ငါလဲစီးခ်င္တယ္လုပ္ေရာ။
ကၽြန္မက နင္အျဖစ္မရွိဘဲနဲ႕မလုပ္နဲ႕လုိ႕ေျပာတာကုိ အတင္းဂ်ီတိုက္ေနေတာ့ ဖုိးသက္ခိုင္လုိ႕ေခၚတဲ့ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းေကာင္ေလးက ငါလုိက္ထိန္းေပးပါ့မယ္ဆုိျပီး ႏွစ္ေယာက္ စီးျကတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးေရာက္ေတာ့ ေနာက္ကလုိက္ထိန္းတဲ့လူကလဲ လႊတ္ေပးေရာ လဲတာေပါ့။
ရုိးရုိးလဲရင္အေျကာင္းမဟုတ္ေပမဲ့ ဘရိတ္လက္ကိုင္က သူ႕ေပါင္ကုိ ထိုးမိတာ တစ္လမေလာက္ ၀င္သြားပါတယ္။
သူ႕ခမ်ာနာေပမဲ့ က်ိတ္ခံရွာတယ္။ သူ႕အပစ္နဲ႕သူကုိး။
ညေနအေမျပန္လာတဲ့အထိ ႏွစ္ေယာက္မေျပာရဲေသးဘူး။
ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကၽြန္မတုိ႕ကုိးကြယ္တဲ့ဆရာေတာ္က အဲဒီညေနမွာ အိမ္ကုိျကြလာတယ္။
ကၽြန္မလည္း ဘုန္းျကီးေရွ႕မွာေတာ့ တုိ႕အေမ မရုိက္ေလာက္ပါဘူးဆုိျပီး ေျပာေတာ့မွာ အေမကအလန္းတျကားနဲ႕ ေဆးခန္းသြား၊ ခ်ဳပ္ရမယ္ဆုိျပီးေဆးရုံေရာက္သြားတယ္။ ဘုန္းျကီးလဲမေနရဘူး။ ေဆးရုံကုိလုိက္ပုိ႕ရတာေပါ့။
အနာက ေမးခိုင္ပုိး၀င္ႏိုင္တယ္လုိ႕ ဆရာ၀န္က ေျပာလုိ႕ ကၽြန္မမွာ စိတ္ေတြပူခဲ့ရတယ္။
အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ကၽြန္မသူ႕ကုိ ခပ္ခြာခြာေလးေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္လုပ္တုိင္းသူလုိက္လုပ္မွာ စုိးလုိ႕ပါ။
ကၽြန္မတုိ႕ေနတဲ့ ရပ္ကြက္က လက္လုပ္လက္စားေတြမ်ားေပမဲ့ အေမက သူ႕သမီးႏွစ္ေယာက္ကုိေတာ့ ပညာတတ္ေစခ်င္ျပီး အိမ္အလုပ္ေတြကုိ သူတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ရွာတယ္။
သူမ်ားရြယ္တူေတြ ကန္ကုိေရထြက္ခပ္ရေပမဲ့ ကၽြန္မတုိ႕ကုိေတာ့ ေရ၀ယ္ထည့္ျပီး ေခၽြေခၽြတာတာသုံးလုိ႕ဆုိခဲ့တယ္။
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မညီမကေတာ့ အေမရုံးသြားေနတုန္း အျခားသူေတြေရခပ္တာကို ခိုးလုိက္သြားခဲ့ေသးတယ္။
ေနာက္ပုိင္းေရခပ္တဲ့လူငွားမရေတာ့ မနက္(4)နာရီေလာက္ သူထခပ္ျပီး ကၽြန္မတုိ႕ညီအစ္မကုိေတာ့ စာက်တ္ဘုိ႕ ႏိုးထားခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ကၽြန္မ မနက္(4)နာရီေလာက္ဆုိ ထတတ္တာလာတာေပါ့။
ကၽြန္မတုိ႕ႏွစ္ေယာက္က (2)ႏွစ္ကြာျပီးသူက သူငယ္တန္းမွာက်တာမုိ႕ အတန္း(3)တန္းကြာသြားပါတယ္။
သူ(6)တန္းႏွစ္မွာ ကၽြန္မက (9)တန္းေပါ့။ တေန႕သူ႕သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ကၽြန္မအတန္းထဲကုိ ထမင္းစားခ်ိန္မွာ လာေခၚပါတယ္။
ကၽြန္မလုိက္သြားေတာ့ သူက ျကမ္းျပင္ေပၚ ဖင္ခ်ထိုင္လုိ႕။ ေျခေထာက္မွာလဲ ေသြးေတြက စီးက်လုိ႕။
ဘာျဖစ္တာလဲဆုိေတာ့ ဆရာမရုိက္တာတဲ့။ ကၽြန္မတုိ႕ေက်ာင္းက ဆရာမေတြက အရိုက္ျကမ္းတယ္ေလ။
နင္ဘာအျပစ္လုပ္လဲလုိ႕ေမးေတာ့ ငါမလုပ္ဘူးတဲ့ သူမ်ားလုပ္တာကုိ ငါပါအရိုက္ခံရတာတဲ့။
သူက တလြဲတေခ်ာ္လုပ္တတ္ေပမဲ့ အမွန္ေျပာတတ္သူပါ။
ကၽြန္မကုိယ္တုိင္လည္း အဲဒီလုိမွားျပီး အရိုက္ခံခဲ့ရဘူးတာမုိ႕ ကုိယ့္တုန္းက တစ္ေယာက္တည္း က်ိတ္ေျဖရွင္းခဲ့ေပမဲ့
ညီမအလွည့္မွာေတာ့ ဒီအတုိင္းမခံႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ကုိယ္တုိင္လည္း မေျဖရွင္းတတ္တာမို႕ ေနဦး ငါအေမ့သြားေခၚဦးမယ္ဆုိျပီး။
အေမ့ရုံးကုိ ေျပးေခၚခဲ့ပါတယ္။ အေမက သူကုိယ္တိုင္သာ ရုိက္တာ အခုဆရာမက မတရားရုိက္ေတာ့လည္း တုိင္လုိက္တာ
ေက်ာင္းအုပ္ျကီးအထိပါဘဲ။
ကၽြန္မညီမက အဲဒီလုိမ်ိဳးပါ။
ကၽြန္မအတန္းကုိ သူ(သုိ႕) သူ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားလာတာ ျမင္ရင္ မ်က္လုံးျပဴးေနတဲ့အထိပါ။
တေန႕လည္း မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ေရာက္လာပါတယ္။ ငါ့ကုိမုန္႕၀ယ္ေကၽြးတဲ့။
နင့္မုန္႕ဘုိးေရာဆုိေတာ့ ငါ မုန္႕ဘုိင္းေဒါင့္သည္ျကီးကုိ ေပးထားတယ္တဲ့။
သူေက်ာင္းေရာက္ရင္ မုန္႕ဘုိင္းေဒါင့္သည္ျကီးကုိ မုန္႕ဘုိးသြားသြားေပးထားျပီး မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ေရာက္မွ မုန္႕ဘုိင္းေဒါင့္ယူစားသတဲ့။
အဲဒီေန႕က သူမုန္႕ဘုိင္းေဒါင့္မစားခ်င္လုိ႕တဲ့ ျဖစ္ပုံက။
ကၽြန္မက ၀ယ္ေကၽြးရမွာႏွေမ်ာတာနဲ႕ နင္က ဘာကိစၥနဲ့ သြားေပးထားရတုန္းဆုိေတာ့ သနားလုိ႕တဲ့။
ေအာ္ ငါမစားဘဲနင့္ကုိေကၽြးရမွာေရာ မသနားဘူးလားဆုိေတာ့
မ်က္ရည္ေလး ၀ဲလုိ႕။
အဲဒီလုိညီမမ်ိဳးပါ။
အေမက ကၽြန္မတုိ႕ညီအစ္မကုိ အ၀တ္ပုံစံတူအေရာင္ကြဲ ၀ယ္ေပးေလ့ရွိပါတယ္။
ကၽြန္မက အ၀တ္ဆုိရင္ အသစ္၀တ္ရမွာ ရွက္ေလ့ရွိျပီး။ မ၀တ္ဘဲ ခဏသိမ္းထားေလ့ရွိပါတယ္။
ကၽြန္မညီမကေတာ့ အ၀တ္သစ္ရွိရင္ လမ္းထြက္ဘုိ႕ ရွာေနသူပါ။
အတုိင္းက မကြာေတာ့ သူ႕အ၀တ္နည္းနည္းေဟာင္းသြားရင္ ကၽြန္မ အသစ္ကုိ ငွား၀တ္ေလ့ရွိပါတယ္။
(3)ခါေလာက္ ၀တ္ျပီးရင္ေတာ့ ျပန္ေပးတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္မွ ၀တ္ဘုိ႕အဆင္ေျပသြားပါတယ္။
ေနာက္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္မက မငွားခ်င္ရင္ ကၽြန္မအလုပ္သြားေနတုန္း ယူ၀တ္တတ္ျပီး အလုပ္က ျပန္မလာခင္မွာ ျပန္ထည့္ထားတတ္ပါတယ္။
အခုေတာ့ ကၽြန္မက ေပါင္ 100 မွာ က်န္ခဲ့ျပီး သူက ေပါင္ 140 ေလာက္ျဖစ္ျပီမုိ႕ ငွား၀တ္လုိ႕ မရေတာ့ပါ။

အဲဒီလုိ ညီမမ်ိဳးပါ။