Friday, July 3, 2009

ျပည္ေဆာင္းညမွ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ႏွစ္သုံးဆယ္ေက်ာ္ျကာတဲ့ မီးလွ်ံမ်ား
ေလတုိက္စားရင္ ျငိမ္းလုျပီ။
ျပန္မရႏိုင္တဲ့ အိမ္မက္ေတြကုိေတြကုိေတာ့
ျကိုးေလ်ာ့ဂီတာတစ္လက္လုိ ျပန္ညွိရင္း။
မ်ားလုိက္တဲ့မာယာေတြ ကမာၻေျမက
ဘာလို႕မ်ားလက္ခံထားခဲ့ပါလိမ့္။
ေရႊရွာသူမ်ား
ေငြရွာသူမ်ား
ေနရာယူသူမ်ား
အားလုံးရဲ့ေနာက္မွာ ငါ
တခါတခါ ေလဆာေသနတ္နဲ့ လူသတ္ခ်င္တယ္
ဒါေပမဲ့ တိမ္ေတြရဲ့ကိစၥ ရာသီေတြရဲ့ကိစၥ
ေလာကကုိ မေတာင္းဆုိနဲ့
အိေျႏၵျကီးတဲ့ ေကာင္းကင္လုိဘဲ
ေနလုိက္ေတာ့ကြယ္။
ဂ်ဴး
ေန၀င္းျမင့္နဲ့အတူ ဂ်ဴး ကိုလည္းျပန္အမွတ္ရလာျပီး ဒီကဗ်ာေလးကုိ ျပန္ေရးျပ လုိက္ပါတယ္။
အဲဒီညမွာ သူရြတ္ျပသြားခဲ့တာပါ။
မွတ္ဥာဏ္သိပ္မေကာင္းတဲ့ကိုယ့္ စိတ္ထဲကုိ တိုက္ရုိက္ခ်ေရးေပးသြားခဲတာပါ။
အဲဒီအခ်ိန္က သူလဲ 30 ပတ္၀န္းက်င္ ကုိယ္လဲ 30 ပတ္၀န္းက်င္မို့ ဆူပြက္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြ တူေနလုိ့လည္း မေမ့ႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္မွာပါ။ အခုေတာ့ အားလုံးဟာ အိေျႏၵျကီးေတြနဲ့ေပါ့။
Posted by at
Labels:

1 comment:

  1. ေမဇင္July 4, 2009 at 8:59 AM

    အဲ့ဒီ ကဗ်ာေလး မီးမီး သိတယ္....။ ခုေတာ့ အိေျႏၵျကီး ေတြနဲ႕လား ဟင္...း)

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)